Cyprus 2009
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karin
01 Augustus 2009 | Cyprus, Paphos
Vrijdag 31-07-2009
Zon, zee, strand en samen zijn. Heerlijk! Hoewel… we lopen ons de hele dag al te haasten. En het is hier wel heel erg heet. En de douane doet nogal moeilijk over een visum.. En natuurlijk is mijn koffer weer verdwenen op het vliegveld van Paphos. Oh, die is meegenomen door iemand anders. Ik wil alleen nog maar slaaaaaaaaaaaapen!
Zaterdag 01-08-2009
Souvenirshops, restaurants met alle keukens die je je voor kan stellen, op cocktails beluste blondjes, eeuwig verbrande gepensioneerden. Eerste indruk van Paphos.
Kings of Tombs bezocht. Dit archeologische terrein ligt naast ons hotel. Het is een Hellenistisch en Romeins gravencomplex. Er zijn ongeveer honderd graven, gehouwen uit steen en werden gebruikt van de 3e eeuw v.Chr. tot de 3e eeuw. Er werden vooraanstaande burgers begraven, want er waren toen geen koningen meer op Cyprus. Uitgehouwen trappen leiden naar ondergrondse grafkamers, waar je in de hete schaduw verschillende maten graven ziet. We lopen rond en fantaseren wat over heersende mannen, hun vrouwen en kinderen bij hem begraven, misschien wel met de huisdieren. Een vreemd idee, maar wel een boeiende plek. Ik loop me voortdurend af te vragen of er nog meer onontdekte vergane lijken onder mijn voeten liggen.
De verschrikkelijke hitte (ben wel wat gewend, dacht ik, vooral na Oman, maar dit lijkt wel heel uitzonderlijk) wordt door onze gids verklaard door het gigahoge UV-stralingpercentage in de lucht. Hmmm, dat geloven we dan maar. Deze maand (15 juli tot 15 augustus) is het altijd heel extreem, zelfs voor de Cyprioten. Ze werken hier van 8:00 tot 13:00 en hebben dan siësta tot 16:00 (!). Dan gaan ze weer werken. De host weet ook te vertellen dat er vorig jaar twee mensen verdronken zijn op het strand van ons hotel, in de sterke stroming van de zee. Goed om te weten, maar dat weerhoudt ons er niet van om daar heerlijk rond te dobberen!
Zondag 02-09-2009
Zondag gaat heel orthodox Cyprus naar de kerk, en gebeurt er verder niets. Als we met de bus naar de haven gaan, is het inderdaad erg stil op straat. De haven bestaat uit een gezellige kade met veel dure toeristenwinkels en restaurants. Opvallend is het fort achter de jachthaven, gebouwd in 1592, maar al op restanten van eerdere forten. De vroegere pakhuizen voor johannesbrood (hier carob genoemd, een soort tuinboonachtige vrucht van de carobbomen waarmee ze ontzettend veel specialistische lekkernijen maken) zijn nu omgebouwd tot taveernes met terrassen aan het water.
Paphos was 600 jaar lang de hoofdstad van Cyprus en de haven is al 2000 jaar belangrijk voor de invoer en uitvoer van bepaalde producten. Ik zeg bepaalde, want tot de aansluiting bij de EU in 2004, was Cyprus eigenlijk geheel zelfvoorzienend. Er groeien welig allerlei gewassen op de vulkanische ondergrond, en de regering experimenteert altijd vrolijk met het telen van tropische planten en bomen. De boeren schijnen behoorlijk boos te zijn vanwege de EU-regelingen, ten eerste omdat handel met het buitenland nu een ‘verplichting’ is en ten tweede omdat ze nu concurrerende prijzen moeten hanteren (lees: minder geld verdienen).
De Griekse omgeving is erg bepalend voor de sfeer. De legende van Aphrodite is actueel alsof het gisteren gebeurt is. Aphrodite is uit het zilveren schuim van de zee ontstaan op het moment dat de golven van de zee bevrucht werden door enige neervallende bloeddruppels van de eerste wereldgebieder en godenkoning Uranus, nadat deze door zijn zoon Kronos met een diamanten sikkel was gecastreerd en daarna van de heerschappij beroofd. De plek van de rots heet Petra tou Romiou, en veel verliefde stelletjes gaan daar naar de zonsondergang kijken (we waren onder weg, maar het was te ver weg met de bus). Aphrodite was meteen al een knappe, volwassen vrouw. Ze ging op Cyprus aan land. Daar kreeg ze veel bewondering, en onmiddellijk besloten een groep mensen, goden en andere wezens om haar volgelingen te worden. Aphrodite ging op weg naar de Olympus. Daar was al een paleis voor haar klaargemaakt. Bijna iedere god wilde met Aphrodite trouwen, maar ze wees iedereen af. Zelfs Zeus werd afgewezen, wat nog erg weinig voorgekomen was. De afgewezen oppergod besloot de trotse godin te straffen. Ze werd gedwongen om met de spuuglelijke Hephaistos te trouwen. Volgens anderen was Aphrodite echter een dochter van Zeus en Dione, en moest ze met Hephaistos trouwen, omdat Zeus dat wel grappig vond.
Aphrodite was niet bepaald tevreden met haar echtgenoot. Al snel begon ze in het geheim met de knappe oorlogsgod Ares af te spreken. Ares en Aphrodite kregen vier kinderen, Deimos en Phobos (Vrees en Angst), Harmonia, en de liefdesgod Eros. Maar de zonnegod Helios (of Apollo) zag de twee geliefden op een van hun afspraakjes. Hij vertelde het onmiddellijk aan Hephaistos. Hij besloot wraak te nemen en hij smeedde een heel dun, maar ijzersterk net. Dat hing hij boven zijn bed. Toen zei hij tegen Aphrodite dat hij een paar dagen weg moest. Aphrodite ging onmiddellijk naar Ares, en een paar minuten later lagen ze naakt op Hephaistos bed. Toen liet de smid van de goden het net zakken. Aphrodite en Ares zaten muurvast. Hephaistos haalde daarna alle andere goden erbij, die keihard moesten lachen. De geliefden schaamden zich natuurlijk dood. Uiteindelijk kocht de zeegod Poseidon Hephaistos om, zodat Ares en Aphrodite vrij kwamen. Dit was het einde van het huwelijk tussen Hephaistos en Aphrodite.
Griekse dichters bezongen graag haar macht, de macht van de liefde, zoals die zich vooral in de lente in de hele natuur openbaart. In dat jaargetijde smaakt ook de godin zelf het zoet genot van de liefde. Zij vertoeft bij bij Hephaistos op Limnos, bij Ares te Thebe, bij Anchises in de bossen van het Idagebergte en bij Adonis op Cyprus. Deze schone jongeling, die of als herder de kudden in het gebergte weidde, of als jager door de bossen rondzwierf mocht zich in de liefde van Aphrodite verheugen, totdat een everzwijn hem doodde. De godin zocht hem, vond eindelijk zijn lijk en kon zelfs van dat lijk niet scheiden. Eindelijk kregen de goden medelijden met haar en stonden toe, dat Adonis slechts de helft van het jaar in de onderwereld zou doorbrengen, maar gedurende de andere helft in gezelschap van Aphrodite, zolang de lente en de zomer duurden, van het heerlijke licht van de zon mocht genieten.
De avond brengen we door met onze host, die ons een hoop geheimen van Cyprus kan verklappen en zo hebben we een gezellige avond!
Er zijn bewijzen voor een bestaande cultuur op Cyprus sinds het 6de millennium v.Chr., maar zijn werkelijke intrede in de geschiedenis deed het eiland pas ca. 1600 v.C.; toen vormde Cyprus, dat een rijke voorraad koper heeft, een centrum van levendige handel in het oostelijke Middellandse-Zeebekken. Egyptenaren, Myceners, Feniciërs, Perzen, Macedoniërs, Romeinen : allen hebben het eiland gebruikt voor handelsdoeleinden of er zelfs over geheerst (soms met harde hand). De Griekse invloed is echter altijd dominant geweest.
In 45 n.C. brachten St.Paulus en St. Barnabas het Christendom naar Cyprus. Door de opkomst van het Christendom in het late Romeinse Rijk, werden vele kerken en kloosters gesticht op het eiland. Salamis werd de nieuwe hoofdstad. Toen in 488 n.C het graf van de heilige Barnabas werd ontdekt verkreeg Anthemios, de toenmalige aartsbisschop van Cyprus, dat de Cypriotische kerk als "autokephalous" (of : gelijk aan en onafhankelijk van Constantinopel) werd verklaard.
Van 647 tot 965 werd Cyprus regelmatig door Arabische invallen geteisterd. In 965 lukte het de Byzantijnse keizer Nicephorus II om de Arabieren te verdrijven. Hierna deelde Cyprus in de gouden tijd van het Byzantijnse rijk. Reeds op het einde van de 7e eeuw was Nicosia ontstaan en uitgegroeid tot de belangrijkste stad van het eiland.
Na 1191 veroverde Richard Leeuwenhart Cyprus en stelde hij het eiland ter beschikking van de Tempelridders. Later droeg hij het bestuur over aan Guy de Lusignan, de afgezette koning van Jerusalem. De Lusignans legden het eiland een feodaal systeem op en brachten de cyprioten tot slavernij. Na de kruistochten werd het eiland overspoeld door Christelijke vluchtelingen. De economie kwam verder tot bloei wat in de 14e eeuw tot meer rivaliteit leidde met Genua en Venetië. De laatste koning van de Lusignans, Jacobus II, sloot een verbond met Venetië, en huwde de Venetiaanse Catharina Cornaro. Kort na zijn huwelijk stierf Jacobus (evenals zijn zoon) op mysterieuze wijze. Om de dreigende aanvallen van de Osmanen het hoofd te kunnen bieden, stond Catharina haar troon af aan Venetië.
Ondertussen verloor Venetië zijn handelsoverwicht door de ontdekking van nieuwe handelsroutes in de Atlantische Oceaan. In 1570 profiteerden de Osmanen van de verzwakte positie van Venetië en namen het eiland Cyprus in. De Osmaanse Turken schaften het feodaal systeem af, erkenden de Grieks-orthodoxe godsdienst en veranderden de katholieke kerken in moskeeën. Lokale Turkse ambtenaren perstten echter de bevolking uit en de economische toestand van het eiland werd steeds slechter zodat in 1641 de bevolking daalde tot 25.000. In 1754 erkende de Sultan de orthodoxe aartsbisschop als hoofd van de Cypriotische kerk, waardoor die zowat de leider van het Grieks-Cypriotische volk werd. Tijdens de Turkse periode vonden verschillende opstanden plaats om het eiland onafhankelijk te laten worden.
In de Russisch-Turkse oorlog van 1828-1829 kozen de Britten partij voor Turkije. Hierdoor kon Groot-Brittanië later, als dank, het bestuur over Cyprus op zich nemen. De belastingen dienden echter nog naar de Sultan overgemaakt te worden. De sociaal-economische toestand op Cyprus verbeterde aanzienlijk, maar toch begonnen de eilandbewoners een groeiende wrok te koesteren tegen de Britten vanwege het uitblijven van zelfbestuur.
Toen Turkije zich in 1914 aan Duitse zijde schaarde, annexeerden de Britten Cyprus. Twee jaar later werd het eiland een Britse kroonkolonie.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de roep om "Enosis" (= vereniging met Griekenland) steeds luider. Er kwam steeds meer gewapend verzet tegen de Britse overheersing. De Turkse Cyprioten kregen steeds meer schrik van een door Griekenland gedomineerd Cyprus, waar zij een minderheid zouden uitmaken. Op 16 augustus 1960 werd Cyprus, na onderhandelingen bij de Verenigde Naties, onafhankelijk. Aartsbisschop Makarios werd president en de Fazil Küçük vice-president. In de periode die hierop volgde bleef het wederzijds wantrouwen van beide bevolkingsgroepen groot.
In Juli 1974 organiseerde het Griekse kolonelsbewind een staatsgreep om Makarios te verwijderen. Hierop vielen Turkse troepen Cyprus binnen om de Turks-Cyprioten te beschermen. Vrij vlug hadden de Turken 37% van het eiland in handen. 200.000 Grieks-Cyprioten moesten hun dorpen en huizen in het noorden verlaten en naar het zuiden trekken. Het eiland werd door een demarkatielijn ( die door Nicosia loopt) in twee gedeeld. In november 1987 verklaarde Turks-Cyprus zich onafhankelijk.
Tot heden is er sprake van een tweedeling van het eiland: het zuiden van Cyprus in de hoedanigheid van de Republiek Cyprus, het noorden als de Turkse Republiek van Noord-Cyprus (T.R.N.C.), zoals de Turken dit deel van Cyprus sinds 1983 noemen.
Turkije is momenteel het enige land ter wereld dat T.R.N.C. als zelfstandige staat erkent, de rest van de wereld ziet Noord-Cyprus als bezet gebied.
In 2004 is de Cyprus toegetreden tot de Europese Unie, waardoor Turkije formeel gezien een deel van het grondgebied van de Europese Unie bezet. Ondanks diverse pogingen tot een oplossing te komen is er tot heden nog steeds sprake van een tweedeling van het eiland en van de hoofdstad Nicosia (de enige overgebleven verdeelde hoofdstad in de wereld).
Maandag 03-08-2009
Op naar de markt! Schijnt iets heel bijzonders te zijn. De lokale bevolking komt er fruit kopen en ook kleding. Omdat we al meer dan twintig minuten in de hitte op een bus staan te wachten, besluiten we een taxi te nemen, die (nogal illegaal) elke keer stoppen bij bushaltes om mensen mee te nemen. Voor vijf euro rijden we met een mercedes-limousine de berg op waar de markt gelegen is. Een mooi uitzicht over Paphos heb je daar! De winkeltjes zijn opnieuw wel heel erg op toeristen gericht en zijn duur en old-fashioned, maar je loopt er wel gezellig op een soort Arabische markt met smalle steegjes en volgestouwde winkeltjes. Het feit dat het weer erg broeierig aanvoelt, zorgt er wel voor dat we al snel weer op een terrasje belanden en de rest van de ochtend vanaf daar mensen zitten te bekijken.
’s Middags zwemmen we, kaarten we, slapen we, maken foto’s van de mooie zonsondergang vanaf het balkon, kortom hebben we een perfecte vakantie! ’s Avonds zijn we dan toch nog maar even actief, en maken we een wandeling door de wijk rondom het hotel. Veel braakliggend land, onafgemaakte huizenprojecten, ongezellig, met kakkerlakken en slangenhuiden voor je voeten. Bovendien zie je slechts af en toe een licht branden, waardoor het ook nog eens doods overkomt. Over een jaar of twintig ofzo wil ik nog wel een keer terug naar Cyprus. Om te kijken hoe het er dan uitziet.
Dinsdag 04-08-2009
Vandaag gaan we een tocht door het Akamas gebergte maken! Met een safari-jeep natuurlijk. Het is een prachtig gebied; rotsachtig, bergen, de zee op de achtergrond. De eerste stop is bij de Avakas kloof. Dit zijn dertig meter hoge kalkstenen rotswanden, uit elkaar gespleten tijdens een aardbeving. In de zomer sijpelt er geen water, en moet je alleen uitkijken waar je je voeten neerzet en voor de wilde berggeiten. Er groeien veel bijzondere planten wat voor een lekkere kruidige geur zorgt. Soms loop je onder rotsblokken door die vastgeklemd zitten tussen de kloof. Nu in ieder geval, maar toch kijk je even angstvallig omhoog of die rots niet net nú afgesleten of in stukjes naar beneden valt…
Na Akamas rijden we door naar Lara Bay. Lara Bay is speciaal, omdat op de stranden van Lara Bay de groene reuzenschildpadden ’s nachts hun eieren leggen. Speciaal voor het beschermen van deze bedreigde diersoort heeft de EU geld beschikbaar gesteld. Nu waken natuurbeschermers (lees: studenten met een schoolopdracht) ervoor dat toeristen niet te dicht bij de broedplekken van de beesten komen. Overal op het strand staan korven om aan te geven dat er eieren liggen, omdat de moederschildpadden ze bedekken met zand. Het probleem is namelijk dat geen enkel ei meer uitkomt op het moment dat er eentje breekt. Bijzonder maar waar… Er zwemmen een paar babyschildpadjes in een aquarium: aaaaahhhh, zo schattig.
Onze tocht gaat verder door de gebergtes, waar de bellen van geiten galmen, en we alleen wat herders met hun kuddes tegenkomen. De huisjes zijn gemaakt van op elkaar gestapelde stenen, en hebben soms namen als ‘villa sea view’ ;-). We hebben een lunchpauze in Chrysochou baai, waarbij ik natuurlijk geen honger heb. Wat wil je, met mijn buik linksom, rechtsom, omhoog, omlaag en nog kronkeliger…
’s Middag zijn we bij het bad van Aphrodite. Het Bad van Aphrodite is een met varens en vijgen begroeide grot waaruit een een heel heldere stroom water vloeit, en waarin de liefdesgodin op de dag van haar huwelijk een ritueel bad genomen heeft. Volgens de legende zul je na het baden het geheim van de eeuwige jeugd en liefde vinden. Het is alleen verboden om te zwemmen… En natuurlijk vertelt de gids dat de mannen niet teveel water over hun vrouwen moeten gooien, omdat ze niet té jong moeten worden :-).
Als we op de terugweg gaan passeren we Latsi, een mooi klein haventje en een populair vakantieresort, maar in de winter een depressief spookstadje, schijnt het. Verder stoppen we nog bij een restaurantje om in de schaduw van de druivenplanten wat te drinken en de plaatselijke slangenshow te sponsoren. Er zitten hier nog twee behoorlijk giftige slangen in de bergen!
Moe maar voldaan komen we bij het hotel. Het ‘toeristen’ gevoel ben ik nog niet kwijt, maar de mooie kleuren van het landschap, onverbroken doorgrazende kuddes met hun herders, volgeladen ezels en het blauwe water geven me wel een beter beeld van Cyprus.
Woensdag 05-08-2009
Vanmorgen moeten we alweer vroeg opstaan voor onze volgende afspraak: quad biking. Quads kun je door heel Paphos huren, en menige macho laat zich graag zien met zijn vriendin achterop. Moses wil al drie dagen quad rijden, en ik wil alleen maar naar Adonis’ bad en dat kan alleen op deze manier.
Eerlijk is eerlijk, de uitzichten worden steeds mooier in Cyprus. Prachtige akkerterrassen, volop in bloei, de leegte van de heuvels. De spiritualiteit, het fantaseren en het avonturengevoel van het reizen komen weer naar boven. Ondanks dat we niet met vol gas mogen rijden :-(
Ook Adonis’ bad is een leuke plek. De baden liggen in Kili. Dit dorpje ligt ongeveer 10 kilometer boven Pafos.Het ligt midden in de natuur en is alleen bereikbaar via een zandweg vol putten. Eenmaal aangekomen zijn daar prachtige watervallen, op verschillende niveaus. Een prachtige koele oase in het dorre Cyprus. En hier mag je wel zwemmen! Zou het hetzelfde effect hebben als Aphrodites bad? Het water is kraakhelder en heerlijk koud!
Ze zijn hier overigens wel bijzonder van het bijgeloof. Bij de ingang staat een levensgroot sculptuur van Adonis en Aphrodite, en onvruchtbare vrouwen die graag zwanger willen worden, moeten Adonis’ mannelijk deel aanraken voor veel kinderen…
In de middag gaan we het oude fort van Cyprus bezoeken. In de omgeving van de haven zijn er talrijke archeologische vindplaatsen. Bij het fort vind je Het huis van Dionysos, dat toevallig werd ontdekt in 1961. Dit zou een villa uit de derde eeuw geweest zijn met meer dan 40 kamers, waarvan een deel met gekleurde en goed bewaarde mozaïekvloeren. Je loopt over houten bruggetjes om de prachtige mozaïeken te kunnen zien: wat een werk! De belangrijkste mozaïeken van dit huis tonen de triomf van Dionysos. Dionysos is een god die voorkomt in de Griekse mythologie. Hij werd vereerd als de god van de wijn, de bomen, de boomvruchten, de voorspelling en de reiniging. Er is geen Griekse god die vaker in de beeldende kunst voorkomt dan Dionysos. Met name mozaïeken zijn in vele grote musea over de hele wereld te zien, o.a. in het Louvre in Parijs.
Ook de villa van Theseus ligt dicht bij het huis van Dionysos en is opgegraven in 1965. Dit zou een belangrijk gebouwencomplex zijn geweest waar vermoedelijk de zetel van de Romeinse proconsul op Cyprus was gevestigd. In dit gebouwencomplex zijn drie mozaïeken bewaard gebleven, waaronder een labyrint met een aantal goden zoals Theseus (die de Minotaurus verslaat) en Ariadne.
De zon begint te zakken en wij lopen nog steeds rond bij het oude theater (theater van Kourion). Romantisch hé… we hebben ook nog lang geen zin om terug te gaan naar het hotel en kopen gebrande maïskolven (doen ze met een föhn wat ook voor aardig wat kolenstof zorgt). Die peuzelen we op terwijl we op de kade zitten met onze benen bungelend boven de zee. De ‘vliegende vissers’ proberen nog wat te vangen en langzaam maar zeker lopen de restaurants vol en begint het nachtleven. Bij het volle maan licht gaan we naar het hotel en ook daar zitten we dan nog op het terras iets te drinken.
Donderdag 06-08-2009
Nog even vakantie vieren voor ik weer aan het werk moet! Lekker zwemmen en zonnen dus.
Maar ja, vakantie is voor ons ook cultuur snuiven, dus gaan we ’s middags naar de herdenkingszuil van Paulus. Het ligt goed verstopt tussen de toeristenwinkels, maar is een ontzettend leuke, echte Griekse plek, met zuilen, pilaren en mozaïeken.
In het jaar 45 kwamen de apostelen Paulus, Barnabas en Marcus naar Cyprus. Het was zijn eerste reis als missionaris, maar het was al meteen raak. Na hun aankomst in Salamis gingen zij door naar Paphos waar zij de Romeinse gouverneur Sergius Paulus tot het christendom wilden bekeren. Deze was hier niet van gediend en liet Paulus geselen. Deze zuil zou hier nog steeds staan als getuige van de geschiedenis.
Later probeerde een plaatselijke tovenaar, Elymas genaamd, in Paphos de preken te dwarsbomen. In de Handelingen van de Apostelen, beschrijft Lucas levendig hoe een tovenaar Bar-Jezus (Elymas) genaamd, de twee apostelen in hun preken van het Evangelie hinderde, waarop Paulus hem slechts door zijn woord voor een tijdje verblindde. De Romeinse gouverneur van het eiland, Sergius Paulus, was hiervan zo onder de indruk dat hij zich op slag tot het Christendom bekeerde. Daarmee was Cyprus het eerste land ter wereld dat door een Christelijke heerser geregeerd werd.
Vrijdag 07-08-2009
De laatste dag op Cyprus alweer!
We gaan een toer maken, want zonder hotelkamer lig je niet lekker bij het zwembad. De toer is door de Troodos Mountains.
Waah! Wat is dit leuk en mooi!
Prachtige route door de bergen, met sprookjesachtige uitzichten en pittoreske dorpjes. Oude, tandeloze mannetjes op pruttelende tractortjes uit de vorige eeuw, met een kromme rug een hand opstekend naar een ander oud mannetje in een trabantje. Vrouwen in zwarte kleren met lange, zwarte kousen en zwarte schoenen , die de amandelen aan het rijgen zijn. Het is de wekelijkse groentemarkt in het wijndorpje Arsos. De pastoor heeft een stoffige, oude werkjas aangetrokken over zijn nette kleren en staat met zijn grijze baard pompoenen, aardappelen en tomaten te verkopen uit rode kistjes op de weg naast de oude tractor. Ondertussen speelt hij, zitten in de schaduw, een kaartspel met zijn parochianen. Wij eten ontbijt in de plaatselijke ‘kafeneion’, en krijgen Cypriotische koffie, halloumi-kaas, olijven, salami en warm brood aangeboden. Aangezien we echter nog een tocht door de bergen hebben te gaan de rest van de dag, heb ik niet zoveel trek.
Er zijn vele terrassen in de bergen, waar de nodige groente verbouwd wordt, en langzamerhand komen we hoger in de bergen. Varens en naaldbomen zijn daar getuige van, net als de stroompjes bronwater die overal rondstromen. Onderweg is het helder weer, en we hebben het geluk dat we vanaf een hoge bergtop de hoofdstad Nikosia, de enige overgebleven hoofdstad ter wereld die twee bezetters heeft. In 1974 wou Griekenland Cyprus bij hun land voegen. Turkije kwam tussen beiden en had al snel 40% van het land en bezetten het oostelijk gedeelte nog steeds!
We reizen door de bossen naar de Diarizos Valley en stoppen bij de Venetiaanse Tzelefos brug uit de 15e eeuw. Hier trokken in die tijd de koopvaarders met hun kamelen overheen naar de kloosters diep in de bergen. Romantische plek om een foto te nemen, vonden wij. Maar ja, het is nogal druk met toerisme, dus welke foto dan ook, nooit staan we er met z’n tweeën op.
We rijden door naar het Kykkosklooster, opgedragen aan de Maagd Maria, is het beroemdste en rijkste klooster van Cyprus. Het klooster ligt op ongeveer 1160m in de bergen en werd ongeveer in 1100 gesticht door de kluizenaar Isaiah tijdens het besturen van de Byzantijnse heerser Alexios Comnenos. Dit schonk Isaiah, uit dankbaarheid voor de genezing van zijn dochter, een icoon van de Maagd Maria die door de heilige Evangelist Lucas zou zijn geschilderd.
Het klooster brandde af in 1365, 1542, 1715 en 1813 maar het icoon overleefde alle catastrofes. Kykkos is het nu voornaamste pelgrimsoord van Cyprus. Vooral als er droogte heerst. Bidden tot de icoon schijnt in zulke tijden te helpen en mensen komen hier in grote getale naartoe om te bidden voor regen.
In Kykkos heeft de eerste president van het land, Makarios III, als novice gestudeerd. Makarios III is de aartsbisschop die het eiland gedurende de eerste 17 jaar van de onafhankelijkheid regeerde. Voor de meeste Cyprioten is hij nog steeds de "Vader des Vaderlands". Hij werd in 1913 geboren en op zijn 11e jaar studeerde hij in het Kykkos klooster. In 1960 werd hij de eerste president van de republiek Cyprus. Hij wilde 'Enosis', aansluiting van het hele land bij Griekenland. Hij stierf in 1977 en zijn graf is vlakbij het klooster. Dit is een nationale bedevaartsplaats in het Troodos gebergte. Vlakbij de berg Olympus, het hoogste punt in Cyprus, 1951 meter hoog. Het klooster zelf ligt op 1140 meter hoogte in het Troodos gebergte.
De huidige muurschilderingen en mozaïeken dateren uit de 20ste eeuw. Ook de kerk is erg indrukwekkend met al zijn goud en de icoon van de heilige Maria. Binnen de Orthodoxe kerk is de liturgie is anders en wordt als onveranderlijk beschouwd. De mensen staan in plaats van te zitten. Tussen altaar en gelovigen bevindt zich een iconenwand of ikonostase. Deze vormt de scheiding tussen de altaarruimte en het schip van de kerk. Hier zou ook de icoon van Maria hangen, maar je krijgt deze dus niet in het echt te zien. Ook mag je als niet-orthodoxe ook niet achter de touwen van het altaar komen, waar alle wel orthodoxen alle schilderijen één voor één kussen. Er schijnt hier ook nog ergens een schedel te liggen en die kussen ze ook…
De monniken lopen rond in hun zwarte pijen en terwijl Moses en ik ons focussen op al het goud en pracht en praal, duiken we ook zo’n kleine, openstaande deur door, waar een monniken’cel’ is.
Een bijzondere plek om te bezoeken, jammer dat we niet wat meer tijd hadden, of een duidelijkere bewegwijzering. Buiten staat onze leidster in de kraam waar alle producten van het klooster verkocht worden: van honing en noten tot sterke drank en de amandellekkernijen. Maar ja, dat mag toch niet door de douane.
Als we wegrijden, zien we de hoge top van de Olympus. Mét het futuristische raket-achtig gebouw wat erop staat. Een spionagecentrum van de Amerikanen…Om Irak in de gaten te houden. Ik weet alleen niet of ik dat hier wel had mogen vertellen…:-0
Daarna gaan we richting Foini, het pottenbakkerij-dorpje waar we een traditionele dorpslunch krijgen mét wijn. Na het eten bezoeken we in Fioni het traditionele museum van Mr. Pilavakis, de pottenbakker. Hij is al ver in de tachtig, vluchtte in zijn jonge jaren naar Engeland met de vrouw die hij niet mocht trouwen, en keerde toen hij ruim zestig was, terug. Zijn vrouw was toen overleden en zij wilde op Cyprus begraven worden. Hij trof het pottenbakkershuis nog net zo aan als toen hij het achterliet, en besloot er een museum van te maken.
Er staan enorme grote potten, waarvan je je afvraagt wat er ooit de functie van was. Nou, dat was voor vrouwen die net gebaard hadden. Dan hoefde je de eerste maanden niet te werken, maar mocht je om de dag stomen in een ‘sauna’ (de pottendus) en werd je vervolgens lekker gemasseerd. Genoeg aanleiding om veel kinderen te krijgen dus!
Oude weefgetouwen, een potje die nu op de Cypriotische euro afgebeeld staat, een duizend-keer-verstelde jurk van de grootmoeder van Mr. Pilavakis, en het gezelschap van hemzelf, maken het een leuk uitje.
Terug in het hotel, na een doezelig ritje, mogen we douchen en vervolgens hangen we wat rond in de lobby. Wachtend op de bus die ons terug brengt naar het vliegveld. De wolken hangen boven het zwembad, wolken die we de hele week nog niet gezien hadden!
Zon, zee, strand en samen zijn. Heerlijk! Hoewel… we lopen ons de hele dag al te haasten. En het is hier wel heel erg heet. En de douane doet nogal moeilijk over een visum.. En natuurlijk is mijn koffer weer verdwenen op het vliegveld van Paphos. Oh, die is meegenomen door iemand anders. Ik wil alleen nog maar slaaaaaaaaaaaapen!
Zaterdag 01-08-2009
Souvenirshops, restaurants met alle keukens die je je voor kan stellen, op cocktails beluste blondjes, eeuwig verbrande gepensioneerden. Eerste indruk van Paphos.
Kings of Tombs bezocht. Dit archeologische terrein ligt naast ons hotel. Het is een Hellenistisch en Romeins gravencomplex. Er zijn ongeveer honderd graven, gehouwen uit steen en werden gebruikt van de 3e eeuw v.Chr. tot de 3e eeuw. Er werden vooraanstaande burgers begraven, want er waren toen geen koningen meer op Cyprus. Uitgehouwen trappen leiden naar ondergrondse grafkamers, waar je in de hete schaduw verschillende maten graven ziet. We lopen rond en fantaseren wat over heersende mannen, hun vrouwen en kinderen bij hem begraven, misschien wel met de huisdieren. Een vreemd idee, maar wel een boeiende plek. Ik loop me voortdurend af te vragen of er nog meer onontdekte vergane lijken onder mijn voeten liggen.
De verschrikkelijke hitte (ben wel wat gewend, dacht ik, vooral na Oman, maar dit lijkt wel heel uitzonderlijk) wordt door onze gids verklaard door het gigahoge UV-stralingpercentage in de lucht. Hmmm, dat geloven we dan maar. Deze maand (15 juli tot 15 augustus) is het altijd heel extreem, zelfs voor de Cyprioten. Ze werken hier van 8:00 tot 13:00 en hebben dan siësta tot 16:00 (!). Dan gaan ze weer werken. De host weet ook te vertellen dat er vorig jaar twee mensen verdronken zijn op het strand van ons hotel, in de sterke stroming van de zee. Goed om te weten, maar dat weerhoudt ons er niet van om daar heerlijk rond te dobberen!
Zondag 02-09-2009
Zondag gaat heel orthodox Cyprus naar de kerk, en gebeurt er verder niets. Als we met de bus naar de haven gaan, is het inderdaad erg stil op straat. De haven bestaat uit een gezellige kade met veel dure toeristenwinkels en restaurants. Opvallend is het fort achter de jachthaven, gebouwd in 1592, maar al op restanten van eerdere forten. De vroegere pakhuizen voor johannesbrood (hier carob genoemd, een soort tuinboonachtige vrucht van de carobbomen waarmee ze ontzettend veel specialistische lekkernijen maken) zijn nu omgebouwd tot taveernes met terrassen aan het water.
Paphos was 600 jaar lang de hoofdstad van Cyprus en de haven is al 2000 jaar belangrijk voor de invoer en uitvoer van bepaalde producten. Ik zeg bepaalde, want tot de aansluiting bij de EU in 2004, was Cyprus eigenlijk geheel zelfvoorzienend. Er groeien welig allerlei gewassen op de vulkanische ondergrond, en de regering experimenteert altijd vrolijk met het telen van tropische planten en bomen. De boeren schijnen behoorlijk boos te zijn vanwege de EU-regelingen, ten eerste omdat handel met het buitenland nu een ‘verplichting’ is en ten tweede omdat ze nu concurrerende prijzen moeten hanteren (lees: minder geld verdienen).
De Griekse omgeving is erg bepalend voor de sfeer. De legende van Aphrodite is actueel alsof het gisteren gebeurt is. Aphrodite is uit het zilveren schuim van de zee ontstaan op het moment dat de golven van de zee bevrucht werden door enige neervallende bloeddruppels van de eerste wereldgebieder en godenkoning Uranus, nadat deze door zijn zoon Kronos met een diamanten sikkel was gecastreerd en daarna van de heerschappij beroofd. De plek van de rots heet Petra tou Romiou, en veel verliefde stelletjes gaan daar naar de zonsondergang kijken (we waren onder weg, maar het was te ver weg met de bus). Aphrodite was meteen al een knappe, volwassen vrouw. Ze ging op Cyprus aan land. Daar kreeg ze veel bewondering, en onmiddellijk besloten een groep mensen, goden en andere wezens om haar volgelingen te worden. Aphrodite ging op weg naar de Olympus. Daar was al een paleis voor haar klaargemaakt. Bijna iedere god wilde met Aphrodite trouwen, maar ze wees iedereen af. Zelfs Zeus werd afgewezen, wat nog erg weinig voorgekomen was. De afgewezen oppergod besloot de trotse godin te straffen. Ze werd gedwongen om met de spuuglelijke Hephaistos te trouwen. Volgens anderen was Aphrodite echter een dochter van Zeus en Dione, en moest ze met Hephaistos trouwen, omdat Zeus dat wel grappig vond.
Aphrodite was niet bepaald tevreden met haar echtgenoot. Al snel begon ze in het geheim met de knappe oorlogsgod Ares af te spreken. Ares en Aphrodite kregen vier kinderen, Deimos en Phobos (Vrees en Angst), Harmonia, en de liefdesgod Eros. Maar de zonnegod Helios (of Apollo) zag de twee geliefden op een van hun afspraakjes. Hij vertelde het onmiddellijk aan Hephaistos. Hij besloot wraak te nemen en hij smeedde een heel dun, maar ijzersterk net. Dat hing hij boven zijn bed. Toen zei hij tegen Aphrodite dat hij een paar dagen weg moest. Aphrodite ging onmiddellijk naar Ares, en een paar minuten later lagen ze naakt op Hephaistos bed. Toen liet de smid van de goden het net zakken. Aphrodite en Ares zaten muurvast. Hephaistos haalde daarna alle andere goden erbij, die keihard moesten lachen. De geliefden schaamden zich natuurlijk dood. Uiteindelijk kocht de zeegod Poseidon Hephaistos om, zodat Ares en Aphrodite vrij kwamen. Dit was het einde van het huwelijk tussen Hephaistos en Aphrodite.
Griekse dichters bezongen graag haar macht, de macht van de liefde, zoals die zich vooral in de lente in de hele natuur openbaart. In dat jaargetijde smaakt ook de godin zelf het zoet genot van de liefde. Zij vertoeft bij bij Hephaistos op Limnos, bij Ares te Thebe, bij Anchises in de bossen van het Idagebergte en bij Adonis op Cyprus. Deze schone jongeling, die of als herder de kudden in het gebergte weidde, of als jager door de bossen rondzwierf mocht zich in de liefde van Aphrodite verheugen, totdat een everzwijn hem doodde. De godin zocht hem, vond eindelijk zijn lijk en kon zelfs van dat lijk niet scheiden. Eindelijk kregen de goden medelijden met haar en stonden toe, dat Adonis slechts de helft van het jaar in de onderwereld zou doorbrengen, maar gedurende de andere helft in gezelschap van Aphrodite, zolang de lente en de zomer duurden, van het heerlijke licht van de zon mocht genieten.
De avond brengen we door met onze host, die ons een hoop geheimen van Cyprus kan verklappen en zo hebben we een gezellige avond!
Er zijn bewijzen voor een bestaande cultuur op Cyprus sinds het 6de millennium v.Chr., maar zijn werkelijke intrede in de geschiedenis deed het eiland pas ca. 1600 v.C.; toen vormde Cyprus, dat een rijke voorraad koper heeft, een centrum van levendige handel in het oostelijke Middellandse-Zeebekken. Egyptenaren, Myceners, Feniciërs, Perzen, Macedoniërs, Romeinen : allen hebben het eiland gebruikt voor handelsdoeleinden of er zelfs over geheerst (soms met harde hand). De Griekse invloed is echter altijd dominant geweest.
In 45 n.C. brachten St.Paulus en St. Barnabas het Christendom naar Cyprus. Door de opkomst van het Christendom in het late Romeinse Rijk, werden vele kerken en kloosters gesticht op het eiland. Salamis werd de nieuwe hoofdstad. Toen in 488 n.C het graf van de heilige Barnabas werd ontdekt verkreeg Anthemios, de toenmalige aartsbisschop van Cyprus, dat de Cypriotische kerk als "autokephalous" (of : gelijk aan en onafhankelijk van Constantinopel) werd verklaard.
Van 647 tot 965 werd Cyprus regelmatig door Arabische invallen geteisterd. In 965 lukte het de Byzantijnse keizer Nicephorus II om de Arabieren te verdrijven. Hierna deelde Cyprus in de gouden tijd van het Byzantijnse rijk. Reeds op het einde van de 7e eeuw was Nicosia ontstaan en uitgegroeid tot de belangrijkste stad van het eiland.
Na 1191 veroverde Richard Leeuwenhart Cyprus en stelde hij het eiland ter beschikking van de Tempelridders. Later droeg hij het bestuur over aan Guy de Lusignan, de afgezette koning van Jerusalem. De Lusignans legden het eiland een feodaal systeem op en brachten de cyprioten tot slavernij. Na de kruistochten werd het eiland overspoeld door Christelijke vluchtelingen. De economie kwam verder tot bloei wat in de 14e eeuw tot meer rivaliteit leidde met Genua en Venetië. De laatste koning van de Lusignans, Jacobus II, sloot een verbond met Venetië, en huwde de Venetiaanse Catharina Cornaro. Kort na zijn huwelijk stierf Jacobus (evenals zijn zoon) op mysterieuze wijze. Om de dreigende aanvallen van de Osmanen het hoofd te kunnen bieden, stond Catharina haar troon af aan Venetië.
Ondertussen verloor Venetië zijn handelsoverwicht door de ontdekking van nieuwe handelsroutes in de Atlantische Oceaan. In 1570 profiteerden de Osmanen van de verzwakte positie van Venetië en namen het eiland Cyprus in. De Osmaanse Turken schaften het feodaal systeem af, erkenden de Grieks-orthodoxe godsdienst en veranderden de katholieke kerken in moskeeën. Lokale Turkse ambtenaren perstten echter de bevolking uit en de economische toestand van het eiland werd steeds slechter zodat in 1641 de bevolking daalde tot 25.000. In 1754 erkende de Sultan de orthodoxe aartsbisschop als hoofd van de Cypriotische kerk, waardoor die zowat de leider van het Grieks-Cypriotische volk werd. Tijdens de Turkse periode vonden verschillende opstanden plaats om het eiland onafhankelijk te laten worden.
In de Russisch-Turkse oorlog van 1828-1829 kozen de Britten partij voor Turkije. Hierdoor kon Groot-Brittanië later, als dank, het bestuur over Cyprus op zich nemen. De belastingen dienden echter nog naar de Sultan overgemaakt te worden. De sociaal-economische toestand op Cyprus verbeterde aanzienlijk, maar toch begonnen de eilandbewoners een groeiende wrok te koesteren tegen de Britten vanwege het uitblijven van zelfbestuur.
Toen Turkije zich in 1914 aan Duitse zijde schaarde, annexeerden de Britten Cyprus. Twee jaar later werd het eiland een Britse kroonkolonie.
Na de Tweede Wereldoorlog werd de roep om "Enosis" (= vereniging met Griekenland) steeds luider. Er kwam steeds meer gewapend verzet tegen de Britse overheersing. De Turkse Cyprioten kregen steeds meer schrik van een door Griekenland gedomineerd Cyprus, waar zij een minderheid zouden uitmaken. Op 16 augustus 1960 werd Cyprus, na onderhandelingen bij de Verenigde Naties, onafhankelijk. Aartsbisschop Makarios werd president en de Fazil Küçük vice-president. In de periode die hierop volgde bleef het wederzijds wantrouwen van beide bevolkingsgroepen groot.
In Juli 1974 organiseerde het Griekse kolonelsbewind een staatsgreep om Makarios te verwijderen. Hierop vielen Turkse troepen Cyprus binnen om de Turks-Cyprioten te beschermen. Vrij vlug hadden de Turken 37% van het eiland in handen. 200.000 Grieks-Cyprioten moesten hun dorpen en huizen in het noorden verlaten en naar het zuiden trekken. Het eiland werd door een demarkatielijn ( die door Nicosia loopt) in twee gedeeld. In november 1987 verklaarde Turks-Cyprus zich onafhankelijk.
Tot heden is er sprake van een tweedeling van het eiland: het zuiden van Cyprus in de hoedanigheid van de Republiek Cyprus, het noorden als de Turkse Republiek van Noord-Cyprus (T.R.N.C.), zoals de Turken dit deel van Cyprus sinds 1983 noemen.
Turkije is momenteel het enige land ter wereld dat T.R.N.C. als zelfstandige staat erkent, de rest van de wereld ziet Noord-Cyprus als bezet gebied.
In 2004 is de Cyprus toegetreden tot de Europese Unie, waardoor Turkije formeel gezien een deel van het grondgebied van de Europese Unie bezet. Ondanks diverse pogingen tot een oplossing te komen is er tot heden nog steeds sprake van een tweedeling van het eiland en van de hoofdstad Nicosia (de enige overgebleven verdeelde hoofdstad in de wereld).
Maandag 03-08-2009
Op naar de markt! Schijnt iets heel bijzonders te zijn. De lokale bevolking komt er fruit kopen en ook kleding. Omdat we al meer dan twintig minuten in de hitte op een bus staan te wachten, besluiten we een taxi te nemen, die (nogal illegaal) elke keer stoppen bij bushaltes om mensen mee te nemen. Voor vijf euro rijden we met een mercedes-limousine de berg op waar de markt gelegen is. Een mooi uitzicht over Paphos heb je daar! De winkeltjes zijn opnieuw wel heel erg op toeristen gericht en zijn duur en old-fashioned, maar je loopt er wel gezellig op een soort Arabische markt met smalle steegjes en volgestouwde winkeltjes. Het feit dat het weer erg broeierig aanvoelt, zorgt er wel voor dat we al snel weer op een terrasje belanden en de rest van de ochtend vanaf daar mensen zitten te bekijken.
’s Middags zwemmen we, kaarten we, slapen we, maken foto’s van de mooie zonsondergang vanaf het balkon, kortom hebben we een perfecte vakantie! ’s Avonds zijn we dan toch nog maar even actief, en maken we een wandeling door de wijk rondom het hotel. Veel braakliggend land, onafgemaakte huizenprojecten, ongezellig, met kakkerlakken en slangenhuiden voor je voeten. Bovendien zie je slechts af en toe een licht branden, waardoor het ook nog eens doods overkomt. Over een jaar of twintig ofzo wil ik nog wel een keer terug naar Cyprus. Om te kijken hoe het er dan uitziet.
Dinsdag 04-08-2009
Vandaag gaan we een tocht door het Akamas gebergte maken! Met een safari-jeep natuurlijk. Het is een prachtig gebied; rotsachtig, bergen, de zee op de achtergrond. De eerste stop is bij de Avakas kloof. Dit zijn dertig meter hoge kalkstenen rotswanden, uit elkaar gespleten tijdens een aardbeving. In de zomer sijpelt er geen water, en moet je alleen uitkijken waar je je voeten neerzet en voor de wilde berggeiten. Er groeien veel bijzondere planten wat voor een lekkere kruidige geur zorgt. Soms loop je onder rotsblokken door die vastgeklemd zitten tussen de kloof. Nu in ieder geval, maar toch kijk je even angstvallig omhoog of die rots niet net nú afgesleten of in stukjes naar beneden valt…
Na Akamas rijden we door naar Lara Bay. Lara Bay is speciaal, omdat op de stranden van Lara Bay de groene reuzenschildpadden ’s nachts hun eieren leggen. Speciaal voor het beschermen van deze bedreigde diersoort heeft de EU geld beschikbaar gesteld. Nu waken natuurbeschermers (lees: studenten met een schoolopdracht) ervoor dat toeristen niet te dicht bij de broedplekken van de beesten komen. Overal op het strand staan korven om aan te geven dat er eieren liggen, omdat de moederschildpadden ze bedekken met zand. Het probleem is namelijk dat geen enkel ei meer uitkomt op het moment dat er eentje breekt. Bijzonder maar waar… Er zwemmen een paar babyschildpadjes in een aquarium: aaaaahhhh, zo schattig.
Onze tocht gaat verder door de gebergtes, waar de bellen van geiten galmen, en we alleen wat herders met hun kuddes tegenkomen. De huisjes zijn gemaakt van op elkaar gestapelde stenen, en hebben soms namen als ‘villa sea view’ ;-). We hebben een lunchpauze in Chrysochou baai, waarbij ik natuurlijk geen honger heb. Wat wil je, met mijn buik linksom, rechtsom, omhoog, omlaag en nog kronkeliger…
’s Middag zijn we bij het bad van Aphrodite. Het Bad van Aphrodite is een met varens en vijgen begroeide grot waaruit een een heel heldere stroom water vloeit, en waarin de liefdesgodin op de dag van haar huwelijk een ritueel bad genomen heeft. Volgens de legende zul je na het baden het geheim van de eeuwige jeugd en liefde vinden. Het is alleen verboden om te zwemmen… En natuurlijk vertelt de gids dat de mannen niet teveel water over hun vrouwen moeten gooien, omdat ze niet té jong moeten worden :-).
Als we op de terugweg gaan passeren we Latsi, een mooi klein haventje en een populair vakantieresort, maar in de winter een depressief spookstadje, schijnt het. Verder stoppen we nog bij een restaurantje om in de schaduw van de druivenplanten wat te drinken en de plaatselijke slangenshow te sponsoren. Er zitten hier nog twee behoorlijk giftige slangen in de bergen!
Moe maar voldaan komen we bij het hotel. Het ‘toeristen’ gevoel ben ik nog niet kwijt, maar de mooie kleuren van het landschap, onverbroken doorgrazende kuddes met hun herders, volgeladen ezels en het blauwe water geven me wel een beter beeld van Cyprus.
Woensdag 05-08-2009
Vanmorgen moeten we alweer vroeg opstaan voor onze volgende afspraak: quad biking. Quads kun je door heel Paphos huren, en menige macho laat zich graag zien met zijn vriendin achterop. Moses wil al drie dagen quad rijden, en ik wil alleen maar naar Adonis’ bad en dat kan alleen op deze manier.
Eerlijk is eerlijk, de uitzichten worden steeds mooier in Cyprus. Prachtige akkerterrassen, volop in bloei, de leegte van de heuvels. De spiritualiteit, het fantaseren en het avonturengevoel van het reizen komen weer naar boven. Ondanks dat we niet met vol gas mogen rijden :-(
Ook Adonis’ bad is een leuke plek. De baden liggen in Kili. Dit dorpje ligt ongeveer 10 kilometer boven Pafos.Het ligt midden in de natuur en is alleen bereikbaar via een zandweg vol putten. Eenmaal aangekomen zijn daar prachtige watervallen, op verschillende niveaus. Een prachtige koele oase in het dorre Cyprus. En hier mag je wel zwemmen! Zou het hetzelfde effect hebben als Aphrodites bad? Het water is kraakhelder en heerlijk koud!
Ze zijn hier overigens wel bijzonder van het bijgeloof. Bij de ingang staat een levensgroot sculptuur van Adonis en Aphrodite, en onvruchtbare vrouwen die graag zwanger willen worden, moeten Adonis’ mannelijk deel aanraken voor veel kinderen…
In de middag gaan we het oude fort van Cyprus bezoeken. In de omgeving van de haven zijn er talrijke archeologische vindplaatsen. Bij het fort vind je Het huis van Dionysos, dat toevallig werd ontdekt in 1961. Dit zou een villa uit de derde eeuw geweest zijn met meer dan 40 kamers, waarvan een deel met gekleurde en goed bewaarde mozaïekvloeren. Je loopt over houten bruggetjes om de prachtige mozaïeken te kunnen zien: wat een werk! De belangrijkste mozaïeken van dit huis tonen de triomf van Dionysos. Dionysos is een god die voorkomt in de Griekse mythologie. Hij werd vereerd als de god van de wijn, de bomen, de boomvruchten, de voorspelling en de reiniging. Er is geen Griekse god die vaker in de beeldende kunst voorkomt dan Dionysos. Met name mozaïeken zijn in vele grote musea over de hele wereld te zien, o.a. in het Louvre in Parijs.
Ook de villa van Theseus ligt dicht bij het huis van Dionysos en is opgegraven in 1965. Dit zou een belangrijk gebouwencomplex zijn geweest waar vermoedelijk de zetel van de Romeinse proconsul op Cyprus was gevestigd. In dit gebouwencomplex zijn drie mozaïeken bewaard gebleven, waaronder een labyrint met een aantal goden zoals Theseus (die de Minotaurus verslaat) en Ariadne.
De zon begint te zakken en wij lopen nog steeds rond bij het oude theater (theater van Kourion). Romantisch hé… we hebben ook nog lang geen zin om terug te gaan naar het hotel en kopen gebrande maïskolven (doen ze met een föhn wat ook voor aardig wat kolenstof zorgt). Die peuzelen we op terwijl we op de kade zitten met onze benen bungelend boven de zee. De ‘vliegende vissers’ proberen nog wat te vangen en langzaam maar zeker lopen de restaurants vol en begint het nachtleven. Bij het volle maan licht gaan we naar het hotel en ook daar zitten we dan nog op het terras iets te drinken.
Donderdag 06-08-2009
Nog even vakantie vieren voor ik weer aan het werk moet! Lekker zwemmen en zonnen dus.
Maar ja, vakantie is voor ons ook cultuur snuiven, dus gaan we ’s middags naar de herdenkingszuil van Paulus. Het ligt goed verstopt tussen de toeristenwinkels, maar is een ontzettend leuke, echte Griekse plek, met zuilen, pilaren en mozaïeken.
In het jaar 45 kwamen de apostelen Paulus, Barnabas en Marcus naar Cyprus. Het was zijn eerste reis als missionaris, maar het was al meteen raak. Na hun aankomst in Salamis gingen zij door naar Paphos waar zij de Romeinse gouverneur Sergius Paulus tot het christendom wilden bekeren. Deze was hier niet van gediend en liet Paulus geselen. Deze zuil zou hier nog steeds staan als getuige van de geschiedenis.
Later probeerde een plaatselijke tovenaar, Elymas genaamd, in Paphos de preken te dwarsbomen. In de Handelingen van de Apostelen, beschrijft Lucas levendig hoe een tovenaar Bar-Jezus (Elymas) genaamd, de twee apostelen in hun preken van het Evangelie hinderde, waarop Paulus hem slechts door zijn woord voor een tijdje verblindde. De Romeinse gouverneur van het eiland, Sergius Paulus, was hiervan zo onder de indruk dat hij zich op slag tot het Christendom bekeerde. Daarmee was Cyprus het eerste land ter wereld dat door een Christelijke heerser geregeerd werd.
Vrijdag 07-08-2009
De laatste dag op Cyprus alweer!
We gaan een toer maken, want zonder hotelkamer lig je niet lekker bij het zwembad. De toer is door de Troodos Mountains.
Waah! Wat is dit leuk en mooi!
Prachtige route door de bergen, met sprookjesachtige uitzichten en pittoreske dorpjes. Oude, tandeloze mannetjes op pruttelende tractortjes uit de vorige eeuw, met een kromme rug een hand opstekend naar een ander oud mannetje in een trabantje. Vrouwen in zwarte kleren met lange, zwarte kousen en zwarte schoenen , die de amandelen aan het rijgen zijn. Het is de wekelijkse groentemarkt in het wijndorpje Arsos. De pastoor heeft een stoffige, oude werkjas aangetrokken over zijn nette kleren en staat met zijn grijze baard pompoenen, aardappelen en tomaten te verkopen uit rode kistjes op de weg naast de oude tractor. Ondertussen speelt hij, zitten in de schaduw, een kaartspel met zijn parochianen. Wij eten ontbijt in de plaatselijke ‘kafeneion’, en krijgen Cypriotische koffie, halloumi-kaas, olijven, salami en warm brood aangeboden. Aangezien we echter nog een tocht door de bergen hebben te gaan de rest van de dag, heb ik niet zoveel trek.
Er zijn vele terrassen in de bergen, waar de nodige groente verbouwd wordt, en langzamerhand komen we hoger in de bergen. Varens en naaldbomen zijn daar getuige van, net als de stroompjes bronwater die overal rondstromen. Onderweg is het helder weer, en we hebben het geluk dat we vanaf een hoge bergtop de hoofdstad Nikosia, de enige overgebleven hoofdstad ter wereld die twee bezetters heeft. In 1974 wou Griekenland Cyprus bij hun land voegen. Turkije kwam tussen beiden en had al snel 40% van het land en bezetten het oostelijk gedeelte nog steeds!
We reizen door de bossen naar de Diarizos Valley en stoppen bij de Venetiaanse Tzelefos brug uit de 15e eeuw. Hier trokken in die tijd de koopvaarders met hun kamelen overheen naar de kloosters diep in de bergen. Romantische plek om een foto te nemen, vonden wij. Maar ja, het is nogal druk met toerisme, dus welke foto dan ook, nooit staan we er met z’n tweeën op.
We rijden door naar het Kykkosklooster, opgedragen aan de Maagd Maria, is het beroemdste en rijkste klooster van Cyprus. Het klooster ligt op ongeveer 1160m in de bergen en werd ongeveer in 1100 gesticht door de kluizenaar Isaiah tijdens het besturen van de Byzantijnse heerser Alexios Comnenos. Dit schonk Isaiah, uit dankbaarheid voor de genezing van zijn dochter, een icoon van de Maagd Maria die door de heilige Evangelist Lucas zou zijn geschilderd.
Het klooster brandde af in 1365, 1542, 1715 en 1813 maar het icoon overleefde alle catastrofes. Kykkos is het nu voornaamste pelgrimsoord van Cyprus. Vooral als er droogte heerst. Bidden tot de icoon schijnt in zulke tijden te helpen en mensen komen hier in grote getale naartoe om te bidden voor regen.
In Kykkos heeft de eerste president van het land, Makarios III, als novice gestudeerd. Makarios III is de aartsbisschop die het eiland gedurende de eerste 17 jaar van de onafhankelijkheid regeerde. Voor de meeste Cyprioten is hij nog steeds de "Vader des Vaderlands". Hij werd in 1913 geboren en op zijn 11e jaar studeerde hij in het Kykkos klooster. In 1960 werd hij de eerste president van de republiek Cyprus. Hij wilde 'Enosis', aansluiting van het hele land bij Griekenland. Hij stierf in 1977 en zijn graf is vlakbij het klooster. Dit is een nationale bedevaartsplaats in het Troodos gebergte. Vlakbij de berg Olympus, het hoogste punt in Cyprus, 1951 meter hoog. Het klooster zelf ligt op 1140 meter hoogte in het Troodos gebergte.
De huidige muurschilderingen en mozaïeken dateren uit de 20ste eeuw. Ook de kerk is erg indrukwekkend met al zijn goud en de icoon van de heilige Maria. Binnen de Orthodoxe kerk is de liturgie is anders en wordt als onveranderlijk beschouwd. De mensen staan in plaats van te zitten. Tussen altaar en gelovigen bevindt zich een iconenwand of ikonostase. Deze vormt de scheiding tussen de altaarruimte en het schip van de kerk. Hier zou ook de icoon van Maria hangen, maar je krijgt deze dus niet in het echt te zien. Ook mag je als niet-orthodoxe ook niet achter de touwen van het altaar komen, waar alle wel orthodoxen alle schilderijen één voor één kussen. Er schijnt hier ook nog ergens een schedel te liggen en die kussen ze ook…
De monniken lopen rond in hun zwarte pijen en terwijl Moses en ik ons focussen op al het goud en pracht en praal, duiken we ook zo’n kleine, openstaande deur door, waar een monniken’cel’ is.
Een bijzondere plek om te bezoeken, jammer dat we niet wat meer tijd hadden, of een duidelijkere bewegwijzering. Buiten staat onze leidster in de kraam waar alle producten van het klooster verkocht worden: van honing en noten tot sterke drank en de amandellekkernijen. Maar ja, dat mag toch niet door de douane.
Als we wegrijden, zien we de hoge top van de Olympus. Mét het futuristische raket-achtig gebouw wat erop staat. Een spionagecentrum van de Amerikanen…Om Irak in de gaten te houden. Ik weet alleen niet of ik dat hier wel had mogen vertellen…:-0
Daarna gaan we richting Foini, het pottenbakkerij-dorpje waar we een traditionele dorpslunch krijgen mét wijn. Na het eten bezoeken we in Fioni het traditionele museum van Mr. Pilavakis, de pottenbakker. Hij is al ver in de tachtig, vluchtte in zijn jonge jaren naar Engeland met de vrouw die hij niet mocht trouwen, en keerde toen hij ruim zestig was, terug. Zijn vrouw was toen overleden en zij wilde op Cyprus begraven worden. Hij trof het pottenbakkershuis nog net zo aan als toen hij het achterliet, en besloot er een museum van te maken.
Er staan enorme grote potten, waarvan je je afvraagt wat er ooit de functie van was. Nou, dat was voor vrouwen die net gebaard hadden. Dan hoefde je de eerste maanden niet te werken, maar mocht je om de dag stomen in een ‘sauna’ (de pottendus) en werd je vervolgens lekker gemasseerd. Genoeg aanleiding om veel kinderen te krijgen dus!
Oude weefgetouwen, een potje die nu op de Cypriotische euro afgebeeld staat, een duizend-keer-verstelde jurk van de grootmoeder van Mr. Pilavakis, en het gezelschap van hemzelf, maken het een leuk uitje.
Terug in het hotel, na een doezelig ritje, mogen we douchen en vervolgens hangen we wat rond in de lobby. Wachtend op de bus die ons terug brengt naar het vliegveld. De wolken hangen boven het zwembad, wolken die we de hele week nog niet gezien hadden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
