Wildlife Adventure deel 2
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karin
04 Mei 2006 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Zaterdag 22 april begon 's nachts al avontuurlijk! Een storm die mij af deed vragen of ik niet met tent en al de lucht in zou vliegen. We moesten die dag 422 kilometer rijden. Lesotho lieten we via de Van Rooyen's Gate achter ons en hadden een break in Middelburg. Om vier uur waren we in Graaff Reinet. Het is de vierde oudste stad van Zuid-Afrika, gesticht in 1786. Het is genoemd naar gouveneur Cornelis Jacob van de Graaff en zijn vrouw Hester Cornelia Reinet. Het is echt een leuk dorp om te wandelen, goed onderhouden met Kaaps-Hollandse gebouwen.
De volgende dag (zondag!) hebben we om zes uur ('s morgens!) met een gids een toer gemaakt. Graaff Reinet heeft aan een kant een heel grote dam van drie rivieren die bij elkaar komen, en verder is het helemaal omringd door het vroegere Karoo Nature Reserve. Sinds oktober 2005 is het Camdeboo National Park verklaard. Het was koud! Maar we kwamen bij een prachtige vallei waar ik zo de rest van de dag door had kunnen brengen: the Valley of the Desolation (Vallei der Verlatenheid). Op deze plekken worden de oudste fossielen ter wereld gevonden, ontstaaan door miljoenen jaren verstening.
Dezelfde dag zijn we alweer verder gereden. Om half tien vertrokken we via Aberdeen en George naar Knysna. Na al die dagen honderden kilometers rijden had ik het echt even gehad. Hoewel ik de Karoo prachtig vond om doorheen te rijden. Maar goed: de rest van de dagen doorbrengen aan de kust! Knysna heeft een 17 kilometer lange lagune en ligt besdhermd tussen de oceaan tussen twee zandstenen kliffen, de Knysna Heads.
Maandag was voor eigen invulling. 's Morgens ben ik met Petra en Anders met de Outeniqua Choo-Tjoe trein van Knysna naar George gereden. Een smalspoorstroomtrein (wat een woord) die je kleren met roet bestrooide en je naar adem deed happpen als we weer zo'n klein tunneltje door moesten waar die stoom zo lekker in blijft hangen. In George stap je uit in het Outeniqua Rail Museum.
Pannenkoeken eten, terugpendelen naar Knysna: tijd van sportief zijn is aangebroken. We maken met acht personen een kanotocht over de Knysnarivier, ook wel genoemd de Pepsirivier. Door de eeuwenlange stroom van het water over de rotsen is het water pikzwart geworden, alsof je door cola peddelt dus! We vaarden door smalle sterke stroompjes, bukkend onder takken, langs hoge rotsen, noem maar op. Er waren twee Engelse meisjes mee die de pret alleen maar verhoogden door twee keer om te slaan en dan toch konden blijven lachen. We picknickten op een eilandje en warmden 's avonds bij het kampvuur weer op. Oh ja, en ze probeerden me te leren Toepen die avond, maar ik snap er nog maar weinig van.
Dindsdag 25 april. Om zeven uur 's ochtends weer vertrokken, om half negen gearriveerd in Mossel Bay. Oceansigthtseeing (weer zo'n woord) en een bezoek aan het Bartholomeus Dias museum. Bartholomeus Dias kwam in 1488 aan met zijn schip in Mossel Bay. In het museum staat een replica van zijn schip staat, het is gebouwd in Portugal en heeft dezelfde route gevaren. Het leukste vond ik de postkantoorboom (ik verzin die woorden echt niet zelf hoor). In de 16e eeuw lieten zeelieden berichten voor elkaar achter in een boom, bijvoorbeeld gekerfd in de bast of een steen, of hangend in een schoen. De boom die in de tuin van het museum staat is waarschijnlijk over de 500 jaar oud.
Via de N2, de tuinroute, zijn we naar De Hoop Nature Reserve gereden. Een stilte! Alleen maar dieren. Tijdens een wandeling liep ik op een gegeven moment tussen twee struisvogels (,Hmm, als ik nu een verkeerde beweging maak kunnen ze me hier dood terugvinden'), bleken stenen te kunnen lopen (als het schildpadden blijken te zijn) en kunnen elanden jou heel goed bekijken in plaats van andersom.
De volgende dag vertrokken we alweer, helaas, want ik had hier wel langer door willen brengen. We gingen eerst naar Cape D'Agulhas. Dit is het meest Zuidelijkste punt van Zuid-Afrika en dus het stukje aarde dat dichtste bij de Zuid-Pool ligt. Het is tevens het ontmoetingspunt van de Indische en Atlantische Oceaan. Iedereen op de foto bij dat bekende toeristische plekje, maar Karin wil altijd graag even anders. Uitdaging en ondernemen! Samen met Bart ben ik over de rotsen geklauterd tot we niet verder meer konden en zo ben ik pas écht op het meest Zuidelijkste plekje geweest! 50 meter verder dan alle andere toeristen! En ondertussen kon ik mooi ook al die prachtige vegetatie en bijzondere dieren in de oceaan bekijken.
We zijn de tuinroute verder afgereden naar Stellenbosch. Dan kom je in het Kaapse Wijnland, een prachtige streek met beboste bergen en vruchtbare dalen en hellingen bedekt met boom- en wijngaarden. Zuid-Afrika is het zevende wijn producerende land van de wereld. Bekend is in deze streek de wijnproeverijen. Op naar Somerbosch! Wit, rood, Rosé, Merlot, Cabernet, noem maar op! Heerlijk, en ze hebben al vele prijzen gewonnnen. Ook verkrijgbaar in Nederland...;)
Donderdag was een weemoedig wakker worden: Alles went, zelfs een tent... :(. Schoonmaken inclusief mijn jacuzzi en tweede slaapkamer die ik in leven had geroepen. Op naar Kaap de Goede Hoop. Ik was bekaf, maar ben een Hollandse meid, dus heb toch de hike naar Cape Point gedaan. Ongelooflijk mooi, met wapperende haren en zoute lippen van de druppeltjes van de oceaan in de lucht. Charles en Robson gingen mee naar boven naar Cape Point en zo hebben we even heerlijk genoten van de omgeving. Deze dag stopten ze 'special for me'. Wel heel grappig: baboons, struisvogels en pinguins langs de oceaan. We zijn naar Simon's Town gereden om de pinguins te bekijken, maar liepen de verkeerde kant op, dus hebben er niet zoveel gezien. Wel stond ik tot mijn enkels in de oceaan toen ik een foto wilde maken, en kon ik mijn schoenen twee dagen later weggooien vanwege de stank.
Op naar Kaapstad! Het was zo'n mooie heldere dag dat we meteen doorgereden zijn naar Table Mountain. Wat een uitzicht!
Vrijdag ben ik naar het Victoria & Albert Waterfront geweest. De Craft Market bekeken en daarna met de boot naar Robbeneiland gegaan. Robbeneiland is halverwege de 17e eeuw door de Nederlanders zo genoemd vanwege de grote zeehondenpopulatie. Het eiland heeft dienst gedaan als leprakolonie en strafkolonie. Met als bekendste politieke gevangene natuurlijk Nelson Mandela. We hebben een tour over het eiland gemaakt, met het gouveneurshuis, de Church of the Good Shepherd, de Kalksteengroeve (waar de gevangenen moesten werken), de Kramat (bedevaartsplek voor moslims), en de gevangenis natuurlijk.
's Avonds uit eten in The Africa Cafe met Charles en Robson. Een soort tapasbar op z'n Afrikaans. Lekker!
Zaterdag de Green Market (kunstnijverheidsmarkt en nationaal monument) en het District Six museum (over de 'witte wijk' in Kaapstad in de tijd van de apartheid) bekeken. Daarna gekuierd met Charles en Robson. Die andere culturen blijven toch het boeiendste voor me... Om acht uur 's avonds hebben we de rest van de groep naar het internationale vliegveld van Kaapstad gebracht. Daarna voorin de truck met Charles en Robson terug naar het hotel gereden.
Zondag was ik baie alleen... Het Zuid-Afrika museum bekeken, gewandeld en liggen zonnen in de Gardens, tussen de eekhoorns in, het Parlementsgebouw bekeken.
Maandag was in Zuid-Afrika een nationale vrije dag, 1 mei: dag van de arbeid. Ik heb de hele dag doorgebracht met Charles en Robson. We zijn naar het Sea-Aquarium geweest en zijn daarna iets wezen drinken. Maar dat deden we niet zomaar. Charles heeft drinken gehaald en toen zijn we in het Waterfront van straatmuzikant naar straatmuzikant getrokken. Van een band in het V&A Amphittheatre tot Zuludanseressen, van een zelfgemaakte gitaar van blik tot een oude man op een glanzende klarinet. Echt superleuk!
Dinsdagochtend heb ik kasteel de Goede Hoop nog bekeken. Daarna om 1 uur op weg naar Kaapstad international airport, op naar Johannesburg. Het avontuur zit erop... Sniksnik. Weg van het geweldige land met de warme mensen. Weg van iedereen die een klein of een groot plekje in mijn hart veroverd heeft. Robson zei bij het afscheid: ,We will see you when you come back! Don't forget to come back!' Ik zal het zeker niet vergeten!
Karin
-
04 Mei 2006 - 18:14
Minh:
Het boek der avonturen van ons lieve Karin is nu uit. Je hebt wel hele leuke, mooie, grappige, ontroerende,...(vul zelf maar in)... dingen meegemaakt. Ik vond het leuk om te lezen wat jij hebt meegemaakt, enne...Welkom terug in ons Kikkerlandje!!!
Groetjes, Minh -
17 Juni 2006 - 09:10
Pa:
Op Robbeneiland kreeg een meisje een lange nek
Ze zag de cel van Mandela,dat was gek
Hiertoe kan dus apartheid leiden
En Mandela vond het waard daar tegen te strijden
Dus,I won't forget,and I
come back!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley