Zomer in Zuid-Afrika
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karin
16 December 2007 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Woensdag 12 december 2007
Met een half uurtje rijden zijn we aangekomen bij de grens Namibië – Zuid-Afrika. Mijn thuisland van het afgelopen jaar en tegelijkertijd nog steeds het land van de ongrijpbaarheid. We logeren in Gariep, aan de Orange rivier. De Oranje rivier vormt de eigenlijke, natuurlijke zuidgrens van Namibië, en is de enige rivier ten zuiden van Etosha die het hele jaar door water bevat. De rivier ontspringt in het o zo bekende Drakensbergen! Hoewel sommigen beweren dat met enige fantasie het water werkelijk oranje is, kan ik het niet als zodanig benoemen. De rivier dankt haar naam overigens gewoon ook aan Willem van Oranje…
Om een uur of twaalf zijn we al op onze camping. Sommigen blijven actief en gaan een kanotocht maken op de rivier, maar omdat ik me in dit water geen ‘rafting’ kan voorstellen en hier ook geen wildlife te bewonderen is, lig ik in de zon te relaxen. Eindelijk foto’s downloaden en aantekeningen maken voor mijn dagboek. Moses gaat ondertussen met een Australische reisgenoot vissen. En heus, ze brengen twee vissen terug naar het kamp! Fileren, bakken in koekenpan en ik vind dit zelfgevangen en bereide maal eigenlijk diep in mijn hart toch wel heel speciaal.
Donderdag 13 december 2007
Tussen de rooibosplantages (wat een lage, kleine planten zijn dat) en de (intussen heel ongewoon) grote aantallen blanke mensen, is toch weer een overgang naar de Westerse wereld. We doen wat inkopen in Springbok en maken dan een mooie laatste lange tocht door het Zuid-Afrikaanse landschap. Zuid-Afrika dat toch veel groener is dan Zimbabwe, Botswana en Namibië, maar tegelijkertijd ook veel dichter bevolkt en eeuwig onrustig.
We kamperen vanavond op een afgrijselijke Frans-aandoende camping. De scheerlijn van de buren lopen over onze tent langs en de wind jaagt een rotte-vis lucht over het gehele gebied.
Lambert’s Baai is een leuk vissersplaatsje, met een mooie haven. We kunnen een bezoek brengen aan vogel-eiland, maar dat is me de 25 rand niet waard. Gezeten op een muurtje op de kade, bekijken wij ze wel vanuit de lucht. De golven slaan woest tegen de muur en aan alle kanten schijnen regenbogen door de parels van waterdruppels om ons heen. Je zoute lippen aflikkend en kijkend naar het gedobber van de houten boten, lijkt het net of de tijd stilstaat.
’s Avonds eten we in het Open Visrestaurant. De eigenaar, een dikke blanke visser, heeft de vis vandaag overdag gevangen met zijn boot en staat dit nu voor ons te grillen boven het vuur. Een paar palen met zeil, een klein strandje met wat houten banken, is het hele restaurant. Heel bijzonder en hoewel ik niet veel trek had, raad ik toch iedereen aan om hier eens te gaan eten!
Vrijdag 14 december 2007
Twee uurtjes rijden, Cape Town is in zicht! Langzaam maar zeker wordt de Tafelberg groter en groter. En ik blijer en blijer. Kaapstad is voor mij met stip de mooiste stad van Afrika. Of ik nou geldgebrek, liefdesverdriet of hoofdpijn heb, als ik in Kaapstad ben, voel ik me volmaakt gelukkig.
Tussen-de-middag brengen we door aan het strand van Kaapstad, waarbij je uitzicht hebt op het centrum. De harde wind blaast mijn haren alle kanten op, maar bezorgt ons een mooie uitkijk op de zee, de surfers en de sky-divers. Een lunch bij KFC, een bezoek aan een shoppingmall waar je u tegen zegt, maken een einde aan de romantiek en avontuur van het woeste, ongerepte Afrika. En ergens besluipt me het gevoel (ondanks al die knappe zwarte mannen om me heen :)) dat Zuid-Afrika toch een heel ander Afrika is dan de rest van het continent, dat hier de mensen zoekende zijn en nog steeds zichzelf niet gevonden hebben.
We eindigen de reis in de Lodge waar ik in 2006 ook geëindigd ben. Vertrouwde omgeving ondertussen, en Kaapstad zelf heb ik ook al gezien. Gemengde gevoelens, moeheid. Ik neem een bad, eet wat kip en ga vroeg naar bed.
Zaterdag 15 december 2007
Vanmorgen besluiten we laatste souvenirs te gaan kopen op de Green Market en nieuwe kleren voor Moses in het centrum. Al snel belanden we met een drankje op een terrasje, want onze keuze is niet geheel de juiste geweest. Vanmorgen is de uitverkoop begonnen! Grote genade, over hamsteren gesproken! De gemiddelde wachttijd voor een kassa is een uur! Hier kunnen ze er ook wat van hoor!
’s Middags relaxen we wat in het hotel, voorbereidend op vanavond. We gaan uit eten bij Mama Africa, dé trendy uitgaansgelegenheid van Kaapstad. Eigenlijk gaan we daar met heel de groep heen omdat ik móest en zou gaan. Vorig jaar was Mama Africa al volgeboekt, en zijn we naar het Africa Café geweest, maar ik wilde dit persé nog een keer meemaken. En het was echt fantastisch! Een Afrikaanse life-band kreeg zelfs de oudere generaties van onze toer de dansvloer op! De bobotie smaakt goed, de gehele Afrikaanse stijl maakt iedereen tot één grote familie. Het gelach is de hele avond niet van de lucht en hoewel we toch om een uur of half één ertussenuit glippen, was het een mooie afsluiting van de toer.
Zondag 16 december 2007
Eén uur in het hotel, twee uur wakker gemaakt worden door reisleider Geoff die nog gedag wilde zeggen (bijzonder sentimenteel van alle drank die hij ’s avonds genuttigd had), half vijf opstaan. Kreun. Vijf uur zijn Moses en ik op weg naar het vliegveld. Om kwart over acht gaat mijn vlucht terug naar Londen. Om negen uur vliegt Moses naar Johannesburg.
Afscheid nemen blijft iedere keer weer moeilijk, en onwezenlijk als je elkaar vijf minuten later alweer aan de telefoon hebt om te vragen of het inchecken goed is gegaan. Als mijn vlucht uiteindelijk vertraagd is en toestemming krijgt om op te stijgen is het echter toch wel even pijnlijk om Moses’ vliegtuig in te halen die ook op dat moment vertrekt! Maar het vooruitzicht van mijn familie vandaag na een jaar weer te zien, en morgen rauwe andijvie met spekjes eten en met in mijn hoofd het liedje ‘Flying home for Christmas’, maakt veel goed.
Toen ik vertrok uit Kaapstad was de temperatuur ongeveer 35 graden Celsius. In het vliegtuig vertellen ze dat het ongeveer tien graden zal vriezen als we aankomen…Thuis maar snel weer mijn ticket boeken…Voor mijn diploma-uitreiking in maart!
Karin
December 2007
Met een half uurtje rijden zijn we aangekomen bij de grens Namibië – Zuid-Afrika. Mijn thuisland van het afgelopen jaar en tegelijkertijd nog steeds het land van de ongrijpbaarheid. We logeren in Gariep, aan de Orange rivier. De Oranje rivier vormt de eigenlijke, natuurlijke zuidgrens van Namibië, en is de enige rivier ten zuiden van Etosha die het hele jaar door water bevat. De rivier ontspringt in het o zo bekende Drakensbergen! Hoewel sommigen beweren dat met enige fantasie het water werkelijk oranje is, kan ik het niet als zodanig benoemen. De rivier dankt haar naam overigens gewoon ook aan Willem van Oranje…
Om een uur of twaalf zijn we al op onze camping. Sommigen blijven actief en gaan een kanotocht maken op de rivier, maar omdat ik me in dit water geen ‘rafting’ kan voorstellen en hier ook geen wildlife te bewonderen is, lig ik in de zon te relaxen. Eindelijk foto’s downloaden en aantekeningen maken voor mijn dagboek. Moses gaat ondertussen met een Australische reisgenoot vissen. En heus, ze brengen twee vissen terug naar het kamp! Fileren, bakken in koekenpan en ik vind dit zelfgevangen en bereide maal eigenlijk diep in mijn hart toch wel heel speciaal.
Donderdag 13 december 2007
Tussen de rooibosplantages (wat een lage, kleine planten zijn dat) en de (intussen heel ongewoon) grote aantallen blanke mensen, is toch weer een overgang naar de Westerse wereld. We doen wat inkopen in Springbok en maken dan een mooie laatste lange tocht door het Zuid-Afrikaanse landschap. Zuid-Afrika dat toch veel groener is dan Zimbabwe, Botswana en Namibië, maar tegelijkertijd ook veel dichter bevolkt en eeuwig onrustig.
We kamperen vanavond op een afgrijselijke Frans-aandoende camping. De scheerlijn van de buren lopen over onze tent langs en de wind jaagt een rotte-vis lucht over het gehele gebied.
Lambert’s Baai is een leuk vissersplaatsje, met een mooie haven. We kunnen een bezoek brengen aan vogel-eiland, maar dat is me de 25 rand niet waard. Gezeten op een muurtje op de kade, bekijken wij ze wel vanuit de lucht. De golven slaan woest tegen de muur en aan alle kanten schijnen regenbogen door de parels van waterdruppels om ons heen. Je zoute lippen aflikkend en kijkend naar het gedobber van de houten boten, lijkt het net of de tijd stilstaat.
’s Avonds eten we in het Open Visrestaurant. De eigenaar, een dikke blanke visser, heeft de vis vandaag overdag gevangen met zijn boot en staat dit nu voor ons te grillen boven het vuur. Een paar palen met zeil, een klein strandje met wat houten banken, is het hele restaurant. Heel bijzonder en hoewel ik niet veel trek had, raad ik toch iedereen aan om hier eens te gaan eten!
Vrijdag 14 december 2007
Twee uurtjes rijden, Cape Town is in zicht! Langzaam maar zeker wordt de Tafelberg groter en groter. En ik blijer en blijer. Kaapstad is voor mij met stip de mooiste stad van Afrika. Of ik nou geldgebrek, liefdesverdriet of hoofdpijn heb, als ik in Kaapstad ben, voel ik me volmaakt gelukkig.
Tussen-de-middag brengen we door aan het strand van Kaapstad, waarbij je uitzicht hebt op het centrum. De harde wind blaast mijn haren alle kanten op, maar bezorgt ons een mooie uitkijk op de zee, de surfers en de sky-divers. Een lunch bij KFC, een bezoek aan een shoppingmall waar je u tegen zegt, maken een einde aan de romantiek en avontuur van het woeste, ongerepte Afrika. En ergens besluipt me het gevoel (ondanks al die knappe zwarte mannen om me heen :)) dat Zuid-Afrika toch een heel ander Afrika is dan de rest van het continent, dat hier de mensen zoekende zijn en nog steeds zichzelf niet gevonden hebben.
We eindigen de reis in de Lodge waar ik in 2006 ook geëindigd ben. Vertrouwde omgeving ondertussen, en Kaapstad zelf heb ik ook al gezien. Gemengde gevoelens, moeheid. Ik neem een bad, eet wat kip en ga vroeg naar bed.
Zaterdag 15 december 2007
Vanmorgen besluiten we laatste souvenirs te gaan kopen op de Green Market en nieuwe kleren voor Moses in het centrum. Al snel belanden we met een drankje op een terrasje, want onze keuze is niet geheel de juiste geweest. Vanmorgen is de uitverkoop begonnen! Grote genade, over hamsteren gesproken! De gemiddelde wachttijd voor een kassa is een uur! Hier kunnen ze er ook wat van hoor!
’s Middags relaxen we wat in het hotel, voorbereidend op vanavond. We gaan uit eten bij Mama Africa, dé trendy uitgaansgelegenheid van Kaapstad. Eigenlijk gaan we daar met heel de groep heen omdat ik móest en zou gaan. Vorig jaar was Mama Africa al volgeboekt, en zijn we naar het Africa Café geweest, maar ik wilde dit persé nog een keer meemaken. En het was echt fantastisch! Een Afrikaanse life-band kreeg zelfs de oudere generaties van onze toer de dansvloer op! De bobotie smaakt goed, de gehele Afrikaanse stijl maakt iedereen tot één grote familie. Het gelach is de hele avond niet van de lucht en hoewel we toch om een uur of half één ertussenuit glippen, was het een mooie afsluiting van de toer.
Zondag 16 december 2007
Eén uur in het hotel, twee uur wakker gemaakt worden door reisleider Geoff die nog gedag wilde zeggen (bijzonder sentimenteel van alle drank die hij ’s avonds genuttigd had), half vijf opstaan. Kreun. Vijf uur zijn Moses en ik op weg naar het vliegveld. Om kwart over acht gaat mijn vlucht terug naar Londen. Om negen uur vliegt Moses naar Johannesburg.
Afscheid nemen blijft iedere keer weer moeilijk, en onwezenlijk als je elkaar vijf minuten later alweer aan de telefoon hebt om te vragen of het inchecken goed is gegaan. Als mijn vlucht uiteindelijk vertraagd is en toestemming krijgt om op te stijgen is het echter toch wel even pijnlijk om Moses’ vliegtuig in te halen die ook op dat moment vertrekt! Maar het vooruitzicht van mijn familie vandaag na een jaar weer te zien, en morgen rauwe andijvie met spekjes eten en met in mijn hoofd het liedje ‘Flying home for Christmas’, maakt veel goed.
Toen ik vertrok uit Kaapstad was de temperatuur ongeveer 35 graden Celsius. In het vliegtuig vertellen ze dat het ongeveer tien graden zal vriezen als we aankomen…Thuis maar snel weer mijn ticket boeken…Voor mijn diploma-uitreiking in maart!
Karin
December 2007
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
