Zinderende Zimbabwereis!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karin
28 November 2007 | Zimbabwe, Victoria Falls
Maandag 26 november 2007
Sniksnik. Dag huis, dag universiteit, dag vrienden, dag Potch… Moses komt me vandaag halen voor de laatste reis van het jaar in Afrika. ’s Avonds gaan we met de hele familie luxe uit eten op Nelson Mandela Square in Johannesburg. Vanaf het huis ruim drie kwartier rijden!
Dinsdag 27 november 2007
’s Morgens vroeg gaan we dollars inruilen en baba Nombo gedag zeggen. Haasten bestaat niet in Afrika, dus nemen we alle tijd. Het vliegtuig vertrekt om 11:25, dus als we om 9:30 vertrekken zijn we ruim op tijd. Normaal gesproken…
Want uiteraard ging er weer iets mis. Ik kan me werkelijk een normale vlucht niet voorstellen! Het vliegveld is ongeveer twintig minuten rijden met de auto, maar als we op tien minuten afstand zijn, komen er wat sliertjes rook uit de ventilatie dwarrelen. Oké, het ís warm, misschien is de motor wat oververhit? Maar nog geen minuut later staat de auto vol stinkende rook en kunnen we niet verder meer rijden. Aan de overkant van de weg is een garage, en terwijl wij bellen om opgehaald te worden, wordt de auto nagekeken. Om 10:50 zijn we bij de incheckbalie…Die vijf minuten geleden gesloten is voor onze vlucht naar de Victoria Falls. De eerst volgende vlucht is morgen, zelfde tijd, zelfde vluchtnummer. Niets aan te doen, niets aan te veranderen. We bellen Wildlife Adventures, regelen een transfer naar de truck (die morgen al in Botswana is!) en gaan weer naar huis.
Woensdag 28 november 2007
Vanmorgen om 8:50 hebben we ingecheckt voor vlucht BA6285 naar Zimbabwe. Bij de douane blijkt er weer een fout gemaakt te zijn, beide tickets staan op mijn naam. Dus kunnen we weer terug om voor Moses ook een ticket te boeken. In een half-leeg vliegtuig vliegen we dan uiteindelijk naar de Victoria Falls.
Na het verkrijgen van een visum worden we opgepikt door UTC. We rijden in een grote bus alleen voor ons naar Vic Town, ook wel hidden city genoemd, omdat het verstopt ligt tussen de bergen van Victoria Falls.
Zimbabwe is een land in grote nood. Alle verhalen die ik van mijn Zimbabwaanse vrienden gehoord heb, spreken van angst, armoede en bezorgdheid. Maar ook berusting en geduld.
Zimbabwe kampt al jaren met een ernstige economische crisis waardoor er grote tekorten aan voedsel, brandstof en andere noodzakelijke levensbehoeften zijn ontstaan. Ook ligt de werkloosheid bijzonder hoog. Critici beschuldigen president Robert Mugabe ervan een economisch wanbeleid te voeren. De regering beging grootschalige en stelselmatige schendingen van het recht op onderdak, voedsel, bewegingsvrijheid, huisvesting en wettelijke bescherming. Honderdduizenden mensen werden in de winter hun huis uitgezet en hun huizen werden met de grond gelijk gemaakt in het kader van Operatie Murambatsvina (herstel van orde en rust). Als gevolg van de operatie verloren tienduizenden informele handelaren en verkopers hun middelen van bestaan en konden ze hun gezinnen niet meer onderhouden. Ofschoon er overduidelijk sprake was van een humanitaire noodsituatie, dwarsboomde de regering herhaaldelijk de humanitaire inspanningen van de VN en burgerorganisaties. De politie trad onevenredig hard op tegen politieke tegenstanders; ook waren politieagenten betrokken bij talrijke mensenrechtenschendingen, waaronder willekeurige arrestaties en detentie, molestatie, mishandeling van gedetineerden en buitensporig gebruik van geweld. De vrijheid van meningsuiting, van vereniging en van vergadering werden nog altijd sterk ingeperkt. Honderden mensen werden gearresteerd wegens het organiseren van bijeenkomsten of het deelnemen aan vreedzame protesten.Marteling, geweldpleging, illegale hechtenis en andere schendingen van de mensenrechten zijn in Zimbabwe in de eerste helft van dit jaar verdubbeld in vergelijking met de eerste helft van vorig jaar.
De inflatie in Zimbabwe kan aan het einde van dit jaar zijn opgelopen tot meer dan 100.000 procent. Als ik opzoek wat de koers op het moment is, blijkt 1 euro ongeveer 44.523 Zimbabwaanse dollar te zijn. Ter vergelijking, op 1 juli 2003 was 1 euro ongeveer 932 Zim dollar. De import van voedsel slurpt de buitenlandse valuta op die eigenlijk nodig is voor de aankoop van brandstof en reserveonderdelen. Zimbabwe was ooit de graanschuur van de regio, maar veel zwarte boeren die de agrarische bedrijven van blanken hebben overgenomen, slagen er niet in om voedsel te produceren. President Mugabe voerde landhervormingen in waarbij sinds 2000 zeker 5000 boerenbedrijven van blanken werden onteigend tegen een beperkte vergoeding. De voorzitter van de parlementscommissie zei dat de politie meer dan 15.000 voertuigen nodig heeft, maar er slechts 3000 bezit. De helft van die voertuigen is bovendien kapot en een aantal kan alleen worden gemaakt met te importeren reserveonderdelen. De overheid kan geen paspoorten meer uitgeven, omdat bepaalde benodigde materialen die moeten worden geïmporteerd, op zijn. Uitgegeven reisdocumenten bestaan nu uit een vel papier. Zo’n 300.000 Zimbabwanen wachten op de uitgifte of vernieuwing van een paspoort. De luchtmacht heeft de 2 miljoen dollar die nodig is om de vliegtuigen in de lucht te houden, niet ontvangen. Traditionele inkomstenbronnen, zoals de export van tabak, toerisme en de mijnindustrie, drogen op. De tabakproductie daalt dit jaar naar verwachting tot een vijfde ten opzichte van 1999 en de voedselproductie is gedaald tot een derde. De officiële inflatie is met bijna 1600 procent de hoogste ter wereld. Het Internationaal Monetair Fonds voorspelt voor dit jaar een officiële inflatie van 4000 procent. Er zijn acute tekorten aan voedsel, brandstof, medicijnen en andere basisbenodigdheden. De elektriciteits- en watervoorzieningen vallen op veel dagen uit.
Inderdaad, als ik tijdens ons korte bezoek om me heen kijk, zie ik het verval en krijg ik begrip en respect voor de mensen die in deze situatie leven. De schappen in de winkels zijn leeg en mensen zijn op hun hoede om niet over politiek te praten. Wij moeten verder reizen naar Botswana, maar mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld. De Victoria Falls verdwijnen niet van vandaag op morgen en ik kijk uit naar mijn volgende bezoek aan Zimbabwe. Ik ben benieuwd hoe de situatie dan is.
Bij de grens van Botswana worden we opgepikt door de volgende truck. We geven onze chauffeur maar 2 miljoen dollar en stappen in de volgende situatie. Toro Safari Lodge is slechts tien minuten rijden. Onze groep blijkt zojuist vertrokken te zijn voor de rivier cruise. Van drie uur tot half acht luisteren we naar de nijlpaarden, kijken we naar de krokodillen en bekijken we de zonsondergang aan de Chobe rivier. Ik denk dat we toch beter de Victoria Falls hadden kunnen bezoeken! Als we uiteindelijk de groep ontmoeten en dineren in het restaurant, ben ik te moe om er nog van te genieten. En ik moet ook continue plassen omdat ik tijdens de hele middag wachten veel te veel thee gedronken heb. Ik wil alleen nog maar slapen en laat het morgen dan maar écht beginnen.
Sniksnik. Dag huis, dag universiteit, dag vrienden, dag Potch… Moses komt me vandaag halen voor de laatste reis van het jaar in Afrika. ’s Avonds gaan we met de hele familie luxe uit eten op Nelson Mandela Square in Johannesburg. Vanaf het huis ruim drie kwartier rijden!
Dinsdag 27 november 2007
’s Morgens vroeg gaan we dollars inruilen en baba Nombo gedag zeggen. Haasten bestaat niet in Afrika, dus nemen we alle tijd. Het vliegtuig vertrekt om 11:25, dus als we om 9:30 vertrekken zijn we ruim op tijd. Normaal gesproken…
Want uiteraard ging er weer iets mis. Ik kan me werkelijk een normale vlucht niet voorstellen! Het vliegveld is ongeveer twintig minuten rijden met de auto, maar als we op tien minuten afstand zijn, komen er wat sliertjes rook uit de ventilatie dwarrelen. Oké, het ís warm, misschien is de motor wat oververhit? Maar nog geen minuut later staat de auto vol stinkende rook en kunnen we niet verder meer rijden. Aan de overkant van de weg is een garage, en terwijl wij bellen om opgehaald te worden, wordt de auto nagekeken. Om 10:50 zijn we bij de incheckbalie…Die vijf minuten geleden gesloten is voor onze vlucht naar de Victoria Falls. De eerst volgende vlucht is morgen, zelfde tijd, zelfde vluchtnummer. Niets aan te doen, niets aan te veranderen. We bellen Wildlife Adventures, regelen een transfer naar de truck (die morgen al in Botswana is!) en gaan weer naar huis.
Woensdag 28 november 2007
Vanmorgen om 8:50 hebben we ingecheckt voor vlucht BA6285 naar Zimbabwe. Bij de douane blijkt er weer een fout gemaakt te zijn, beide tickets staan op mijn naam. Dus kunnen we weer terug om voor Moses ook een ticket te boeken. In een half-leeg vliegtuig vliegen we dan uiteindelijk naar de Victoria Falls.
Na het verkrijgen van een visum worden we opgepikt door UTC. We rijden in een grote bus alleen voor ons naar Vic Town, ook wel hidden city genoemd, omdat het verstopt ligt tussen de bergen van Victoria Falls.
Zimbabwe is een land in grote nood. Alle verhalen die ik van mijn Zimbabwaanse vrienden gehoord heb, spreken van angst, armoede en bezorgdheid. Maar ook berusting en geduld.
Zimbabwe kampt al jaren met een ernstige economische crisis waardoor er grote tekorten aan voedsel, brandstof en andere noodzakelijke levensbehoeften zijn ontstaan. Ook ligt de werkloosheid bijzonder hoog. Critici beschuldigen president Robert Mugabe ervan een economisch wanbeleid te voeren. De regering beging grootschalige en stelselmatige schendingen van het recht op onderdak, voedsel, bewegingsvrijheid, huisvesting en wettelijke bescherming. Honderdduizenden mensen werden in de winter hun huis uitgezet en hun huizen werden met de grond gelijk gemaakt in het kader van Operatie Murambatsvina (herstel van orde en rust). Als gevolg van de operatie verloren tienduizenden informele handelaren en verkopers hun middelen van bestaan en konden ze hun gezinnen niet meer onderhouden. Ofschoon er overduidelijk sprake was van een humanitaire noodsituatie, dwarsboomde de regering herhaaldelijk de humanitaire inspanningen van de VN en burgerorganisaties. De politie trad onevenredig hard op tegen politieke tegenstanders; ook waren politieagenten betrokken bij talrijke mensenrechtenschendingen, waaronder willekeurige arrestaties en detentie, molestatie, mishandeling van gedetineerden en buitensporig gebruik van geweld. De vrijheid van meningsuiting, van vereniging en van vergadering werden nog altijd sterk ingeperkt. Honderden mensen werden gearresteerd wegens het organiseren van bijeenkomsten of het deelnemen aan vreedzame protesten.Marteling, geweldpleging, illegale hechtenis en andere schendingen van de mensenrechten zijn in Zimbabwe in de eerste helft van dit jaar verdubbeld in vergelijking met de eerste helft van vorig jaar.
De inflatie in Zimbabwe kan aan het einde van dit jaar zijn opgelopen tot meer dan 100.000 procent. Als ik opzoek wat de koers op het moment is, blijkt 1 euro ongeveer 44.523 Zimbabwaanse dollar te zijn. Ter vergelijking, op 1 juli 2003 was 1 euro ongeveer 932 Zim dollar. De import van voedsel slurpt de buitenlandse valuta op die eigenlijk nodig is voor de aankoop van brandstof en reserveonderdelen. Zimbabwe was ooit de graanschuur van de regio, maar veel zwarte boeren die de agrarische bedrijven van blanken hebben overgenomen, slagen er niet in om voedsel te produceren. President Mugabe voerde landhervormingen in waarbij sinds 2000 zeker 5000 boerenbedrijven van blanken werden onteigend tegen een beperkte vergoeding. De voorzitter van de parlementscommissie zei dat de politie meer dan 15.000 voertuigen nodig heeft, maar er slechts 3000 bezit. De helft van die voertuigen is bovendien kapot en een aantal kan alleen worden gemaakt met te importeren reserveonderdelen. De overheid kan geen paspoorten meer uitgeven, omdat bepaalde benodigde materialen die moeten worden geïmporteerd, op zijn. Uitgegeven reisdocumenten bestaan nu uit een vel papier. Zo’n 300.000 Zimbabwanen wachten op de uitgifte of vernieuwing van een paspoort. De luchtmacht heeft de 2 miljoen dollar die nodig is om de vliegtuigen in de lucht te houden, niet ontvangen. Traditionele inkomstenbronnen, zoals de export van tabak, toerisme en de mijnindustrie, drogen op. De tabakproductie daalt dit jaar naar verwachting tot een vijfde ten opzichte van 1999 en de voedselproductie is gedaald tot een derde. De officiële inflatie is met bijna 1600 procent de hoogste ter wereld. Het Internationaal Monetair Fonds voorspelt voor dit jaar een officiële inflatie van 4000 procent. Er zijn acute tekorten aan voedsel, brandstof, medicijnen en andere basisbenodigdheden. De elektriciteits- en watervoorzieningen vallen op veel dagen uit.
Inderdaad, als ik tijdens ons korte bezoek om me heen kijk, zie ik het verval en krijg ik begrip en respect voor de mensen die in deze situatie leven. De schappen in de winkels zijn leeg en mensen zijn op hun hoede om niet over politiek te praten. Wij moeten verder reizen naar Botswana, maar mijn nieuwsgierigheid is geprikkeld. De Victoria Falls verdwijnen niet van vandaag op morgen en ik kijk uit naar mijn volgende bezoek aan Zimbabwe. Ik ben benieuwd hoe de situatie dan is.
Bij de grens van Botswana worden we opgepikt door de volgende truck. We geven onze chauffeur maar 2 miljoen dollar en stappen in de volgende situatie. Toro Safari Lodge is slechts tien minuten rijden. Onze groep blijkt zojuist vertrokken te zijn voor de rivier cruise. Van drie uur tot half acht luisteren we naar de nijlpaarden, kijken we naar de krokodillen en bekijken we de zonsondergang aan de Chobe rivier. Ik denk dat we toch beter de Victoria Falls hadden kunnen bezoeken! Als we uiteindelijk de groep ontmoeten en dineren in het restaurant, ben ik te moe om er nog van te genieten. En ik moet ook continue plassen omdat ik tijdens de hele middag wachten veel te veel thee gedronken heb. Ik wil alleen nog maar slapen en laat het morgen dan maar écht beginnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
