Mooiste plek van Cuba: Vinales
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karin
16 Augustus 2010 | Cuba, Viñales
's Morgens om tien uur moeten we ons melden om onze gehuurde kar op te halen, maar daar blijken we nog twee uurtjes te moeten wachten. Ach, zijn we wel gewend van Afrika. Dus we hangen nog een uur rond langs de boulevard en in hotel Nacional (wat een sjieke plek!).
Daarna is het zo ver: we gaan de Cubaanse wegen op! En het eerste en grootste issue in Cuba is dat Fidel in de tijd van de invasie alle richtingborden weg liet halen om de vijanden te misleiden en dat deze nooit meer zijn teruggeplaatst! Wat een ongelooflijk stupide situatie!
Gelukkig rijden we lekker door dankzij de uitgebreide omschrijving van de reisagent. Het meest opvallende van het rondreizen zijn de grote mensenmassa's die het liefst van jou een lift hebben, anders moeten ze een paar CUC afstaan aan een van de krakkemikkige vrachtwagens, zo'n oude Amerikaanse kar of als het wat dichterbij is een ezel,- of ossenkar.
Het landschap bestaat voornamelijk uit landbouw met veel rijst,- en maisvelden.
We komen langs de meest onmogelijke verstopte weggetjes en afslagen uit bij de bergen en rijden ietwat secptisch op Vinales af.
Tot onze verbazing wordt ons hotel speciaal genoemd in de reisgids van de ANWB. En we zijn er meteen verrukt van! Een mooie kamer met een geweldig mooi uitzicht op de vallei en de rotsen, leuke mensen, een heerlijk zwembad! Super!
De volgende dag gaan we een toer maken. We worden opgehaald, daarna halen we anderen op (die echt niet in zo'n mooi hotel als wij zitten). Daarna gaan we naar de eerste bezienswaardigheid: ons hotel :-)!
Hier heb je dus het het mooiste landschap van uitgestrekte vlakte, waarboven de steile, ontoegankelijke rotsformaties zich verheffen, de mogotes. Deze groen overwoekerde 'olifantsruggen' zijn de oudste geologische formaties van Cuba, die 150 miljoen jaar geleden zijn ontstaan. In het hart van de tabaksregio ligt het stille dorpje Vinales. Langs de hoofdstraat staan schattige, lage houten huisjes met veranda's. Allemaal natuurlijk in de prachtige heldere kleuren geschilderd, en allemaal met oude, verschrompelde mensjes zittend in een schommelstoel met een sigaar in hun mond. Hier en daar rijdt iemand op een ezel, alles gaat er heel gemoedelijk aan toe.
In het midden van het dorp is een pleintje met een dorpskerk uit de 19e eeuw, een Casa de Cultura en een monument voor Jose Marti. Opvallend zijn ook de emblemen van de vrijmetselaarsloges aan de muur van veel huizen. Het zijn overblijfselen uit de 19e eeuw, toen tabaksboeren zich verenigden tegen de Spaanse overheersing.
We bezoeken dan een tabaksboer, die laat zien hoe hij sigaren maakt, en ons een kopje eigengemalen koffie in zijn huis aanbiedt. In de Vinalesvallei groeit van eind oktober tot maart de legendarische, groenzilveren tabak op de velden. Daardoor vindt je hier de vele, beroemde tabaksloodsen (casas de tabaco) op de velden. Deze zijn gemaakt van golfplaten, zodat de temperatuur altijd extreem hoog is: goed voor het drogen van de geoogste tabaksbladeren. Wanneer de zon boven de vallei staat, verdampt het vocht in de tabaksbladeren door de hitte. Hoe meer vocht de tabaksbladeren daarbij verliezen, hoe hoger ze worden opgehangen. Daarna worden de bladeren bevochtigd en moeten ze driemaal fermenteren, zodat ze een gelijkmatige kleuring en kwaliteit krijgen. Alleen de eerste fermentatie, waarbij de tabaksbladeren met palmbladen worden afgedekt, duurt al twee maanden.
Later die dag bezoeken we ook een sigarenfabriek waar zo'n vijftig dames de tabaksbladeren aan het snijden zijn (in de steel zit de meeste nicotine). Het ruikt er lekker!
Dan gaan we naar Cueva de San Miguel, een grottenstelsel waar vroeger gevluchte slaven zich verbergden. Twee zwarte mannen voeren een voor Moses en mij overbekende Afrikaanse dans uit. Er is ook een wandschildering van 1,20 x 180 m te bewonderen: Mural de la Prehistoria. In de jaren 60 geschapen door de kunstenaar Leovigildo Gonzalez, in opdracht van Fidel Castro. Fidel wilde interessant doen met zijn land en liet grote dinosaurussen afbeelden, die echter nooit op Cuba geleefd hebben!
Daar hebben we ook een lunch, voordat we doorgaan naar Cueva del Indio, een grot met een ondergronds meer waar we een tochtje met een boot maken.
's Avonds eten we bij mensen thuis. Huh? Jazeker. Een runner of jineteroslas wil je altijd graag naar een kamer of maaltijd brengen bij particulieren die op deze manier CUC bij proberen te verdienen. En langoestines zijn hier de specialiteit, maar in hotels best wel duur...Dus maken we er graag gebruik van!
Daarna is het zo ver: we gaan de Cubaanse wegen op! En het eerste en grootste issue in Cuba is dat Fidel in de tijd van de invasie alle richtingborden weg liet halen om de vijanden te misleiden en dat deze nooit meer zijn teruggeplaatst! Wat een ongelooflijk stupide situatie!
Gelukkig rijden we lekker door dankzij de uitgebreide omschrijving van de reisagent. Het meest opvallende van het rondreizen zijn de grote mensenmassa's die het liefst van jou een lift hebben, anders moeten ze een paar CUC afstaan aan een van de krakkemikkige vrachtwagens, zo'n oude Amerikaanse kar of als het wat dichterbij is een ezel,- of ossenkar.
Het landschap bestaat voornamelijk uit landbouw met veel rijst,- en maisvelden.
We komen langs de meest onmogelijke verstopte weggetjes en afslagen uit bij de bergen en rijden ietwat secptisch op Vinales af.
Tot onze verbazing wordt ons hotel speciaal genoemd in de reisgids van de ANWB. En we zijn er meteen verrukt van! Een mooie kamer met een geweldig mooi uitzicht op de vallei en de rotsen, leuke mensen, een heerlijk zwembad! Super!
De volgende dag gaan we een toer maken. We worden opgehaald, daarna halen we anderen op (die echt niet in zo'n mooi hotel als wij zitten). Daarna gaan we naar de eerste bezienswaardigheid: ons hotel :-)!
Hier heb je dus het het mooiste landschap van uitgestrekte vlakte, waarboven de steile, ontoegankelijke rotsformaties zich verheffen, de mogotes. Deze groen overwoekerde 'olifantsruggen' zijn de oudste geologische formaties van Cuba, die 150 miljoen jaar geleden zijn ontstaan. In het hart van de tabaksregio ligt het stille dorpje Vinales. Langs de hoofdstraat staan schattige, lage houten huisjes met veranda's. Allemaal natuurlijk in de prachtige heldere kleuren geschilderd, en allemaal met oude, verschrompelde mensjes zittend in een schommelstoel met een sigaar in hun mond. Hier en daar rijdt iemand op een ezel, alles gaat er heel gemoedelijk aan toe.
In het midden van het dorp is een pleintje met een dorpskerk uit de 19e eeuw, een Casa de Cultura en een monument voor Jose Marti. Opvallend zijn ook de emblemen van de vrijmetselaarsloges aan de muur van veel huizen. Het zijn overblijfselen uit de 19e eeuw, toen tabaksboeren zich verenigden tegen de Spaanse overheersing.
We bezoeken dan een tabaksboer, die laat zien hoe hij sigaren maakt, en ons een kopje eigengemalen koffie in zijn huis aanbiedt. In de Vinalesvallei groeit van eind oktober tot maart de legendarische, groenzilveren tabak op de velden. Daardoor vindt je hier de vele, beroemde tabaksloodsen (casas de tabaco) op de velden. Deze zijn gemaakt van golfplaten, zodat de temperatuur altijd extreem hoog is: goed voor het drogen van de geoogste tabaksbladeren. Wanneer de zon boven de vallei staat, verdampt het vocht in de tabaksbladeren door de hitte. Hoe meer vocht de tabaksbladeren daarbij verliezen, hoe hoger ze worden opgehangen. Daarna worden de bladeren bevochtigd en moeten ze driemaal fermenteren, zodat ze een gelijkmatige kleuring en kwaliteit krijgen. Alleen de eerste fermentatie, waarbij de tabaksbladeren met palmbladen worden afgedekt, duurt al twee maanden.
Later die dag bezoeken we ook een sigarenfabriek waar zo'n vijftig dames de tabaksbladeren aan het snijden zijn (in de steel zit de meeste nicotine). Het ruikt er lekker!
Dan gaan we naar Cueva de San Miguel, een grottenstelsel waar vroeger gevluchte slaven zich verbergden. Twee zwarte mannen voeren een voor Moses en mij overbekende Afrikaanse dans uit. Er is ook een wandschildering van 1,20 x 180 m te bewonderen: Mural de la Prehistoria. In de jaren 60 geschapen door de kunstenaar Leovigildo Gonzalez, in opdracht van Fidel Castro. Fidel wilde interessant doen met zijn land en liet grote dinosaurussen afbeelden, die echter nooit op Cuba geleefd hebben!
Daar hebben we ook een lunch, voordat we doorgaan naar Cueva del Indio, een grot met een ondergronds meer waar we een tochtje met een boot maken.
's Avonds eten we bij mensen thuis. Huh? Jazeker. Een runner of jineteroslas wil je altijd graag naar een kamer of maaltijd brengen bij particulieren die op deze manier CUC bij proberen te verdienen. En langoestines zijn hier de specialiteit, maar in hotels best wel duur...Dus maken we er graag gebruik van!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
