Finale in Varadero
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karin
21 Augustus 2010 | Cuba, Varadero
Varadero...
Het beroemdste strand van Cuba is Varadero op het langgerekte schiereiland Hicacos. Je ziet twintig kilometer wit zand met kristalhelder zeewater. Lekker warm en met een hoog zoutgehalte, dus je blijft goed drijven.
Maar als wij om een uur of twaalf arriveren moeten we eerst tot twee uur wachten (bij 35 graden) tot de kamer vrij is. We gaan lunchen en als we om twee uur bezweet terug naar de receptie gaan, is er nog steeds geen kamer vrij en moeten we ook nog wachten tot vier uur. Als we eindelijk in een kamer kunnen, ben ik weer zwaar teleurgesteld. We kijken uit op de generator van de keukens en de kamer stinkt naar benzine vanuit de airco. Dan heb ik het wel even gehad :-(
Tegen het einde van de 19e eeuw trok vooral een rijk publiek naar Varadero. Deze belangstelling kwam op gang toen de chemie- en wapenfabrikant DuPont er een zomervilla met golfbaan en privevliegveld liet aanleggen. Ook dictator Batista had een villa met privestrand, net als de maffiabaas Al Capone. Na de revolutie werden al deze villa's onteigend en werd het strand voor het publiek opengesteld. Hoewel de Cubanen sinds april 2008 officieel in toeristenhotels mogen verblijven, kan een gemiddeld Cubaans gezin het zich uiteindelijk niet veroorloven om hier op vakantie te gaan.
Vandaar dat we vooral tussen een ietwat ordinair publiek bevinden, vooral Spanjaarden, die zich van 's morgens vroeg tot 's avonds laat volgieten met rum. Er zijn verschillende restaurants en bars, en het populairst is uiteraard die bij het zwembad. Je bent al dronken als je er rondloopt. Wat een lucht!
De daaropvolgende dagen genieten we van het zwemmen, bezoeken we wat artmarktjes met paard en wagen. In het hotel blijkt het personeel van het restaurant erg vriendelijk te zijn en zijn de animatieprogramma's 's avonds leuk. We zagen een indrukwekkende circusshow met Charlie Chaplin en een dansshow waarbij professionele dansers verschillende Zuid-Amerikaanse dansen liet zien.
Maar het publiek is mijn soort mensen niet en de stoppen slaan echt door als de laatste avond mijn tas gestolen wordt...Moses' fototoestel, mijn bril, het geld. Gewoon gejat. Het personeel helpt ook al niet echt mee, en als de volgende dag de reisagent komt blijkt dat de politie hier ook niet voor komt, dus krijg ik van haar een verklaring. Ik heb genoeg van alle pech en wil naar huiuiuiuiuiuiuiuiuiuis!!!!!!!
Cuba is leuk, maar ik heb het even gehad met flauw eten, verdwalen, socialisme en revolutionaire spreuken! Cuba is bijzonder, en ik heb werkelijk het gevoel een stukje geschiedenis geproefd te hebben dat snel afgelopen zal zijn. Onvergetelijk, op de stukjes na die ik snel wil vergeten!
Karin
Het beroemdste strand van Cuba is Varadero op het langgerekte schiereiland Hicacos. Je ziet twintig kilometer wit zand met kristalhelder zeewater. Lekker warm en met een hoog zoutgehalte, dus je blijft goed drijven.
Maar als wij om een uur of twaalf arriveren moeten we eerst tot twee uur wachten (bij 35 graden) tot de kamer vrij is. We gaan lunchen en als we om twee uur bezweet terug naar de receptie gaan, is er nog steeds geen kamer vrij en moeten we ook nog wachten tot vier uur. Als we eindelijk in een kamer kunnen, ben ik weer zwaar teleurgesteld. We kijken uit op de generator van de keukens en de kamer stinkt naar benzine vanuit de airco. Dan heb ik het wel even gehad :-(
Tegen het einde van de 19e eeuw trok vooral een rijk publiek naar Varadero. Deze belangstelling kwam op gang toen de chemie- en wapenfabrikant DuPont er een zomervilla met golfbaan en privevliegveld liet aanleggen. Ook dictator Batista had een villa met privestrand, net als de maffiabaas Al Capone. Na de revolutie werden al deze villa's onteigend en werd het strand voor het publiek opengesteld. Hoewel de Cubanen sinds april 2008 officieel in toeristenhotels mogen verblijven, kan een gemiddeld Cubaans gezin het zich uiteindelijk niet veroorloven om hier op vakantie te gaan.
Vandaar dat we vooral tussen een ietwat ordinair publiek bevinden, vooral Spanjaarden, die zich van 's morgens vroeg tot 's avonds laat volgieten met rum. Er zijn verschillende restaurants en bars, en het populairst is uiteraard die bij het zwembad. Je bent al dronken als je er rondloopt. Wat een lucht!
De daaropvolgende dagen genieten we van het zwemmen, bezoeken we wat artmarktjes met paard en wagen. In het hotel blijkt het personeel van het restaurant erg vriendelijk te zijn en zijn de animatieprogramma's 's avonds leuk. We zagen een indrukwekkende circusshow met Charlie Chaplin en een dansshow waarbij professionele dansers verschillende Zuid-Amerikaanse dansen liet zien.
Maar het publiek is mijn soort mensen niet en de stoppen slaan echt door als de laatste avond mijn tas gestolen wordt...Moses' fototoestel, mijn bril, het geld. Gewoon gejat. Het personeel helpt ook al niet echt mee, en als de volgende dag de reisagent komt blijkt dat de politie hier ook niet voor komt, dus krijg ik van haar een verklaring. Ik heb genoeg van alle pech en wil naar huiuiuiuiuiuiuiuiuiuis!!!!!!!
Cuba is leuk, maar ik heb het even gehad met flauw eten, verdwalen, socialisme en revolutionaire spreuken! Cuba is bijzonder, en ik heb werkelijk het gevoel een stukje geschiedenis geproefd te hebben dat snel afgelopen zal zijn. Onvergetelijk, op de stukjes na die ik snel wil vergeten!
Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
