Dag Giraf, zeiden Nienke en Karin

Hoi arme stakkers daar in het koude weer...8)

Het wordt wel een beetje vervelend he, Karin iedere keer met die mooi weer berichten en foto's... Hahaha, ik kan er ook niks aan doen! Dus moeten jullie het maar lezen of zelf hierheen komen :D !

Afgelopen zondag zijn Nienke en ik vertrokken om een paar dagen te toeren in dit mooie landje. Wij rijden (links uiteraard, alsof ik nooit anders gereden heb), rijden, rijden kwamen we bij ons geplande hotel in Oranjevillle, is ie gesloten op zondag! Nou ja zeg :roll:! De buren hadden ook een resort, maar daar sprongen volgens mij de vlooien uit de matrassen en kwamen de dekens zo van de paardenruggen af, dus daar wilde ik niet slapen. Terug naar de kruising, dan maar richting Heilbron. Wij rijden, rijden, rijden, kwam geen einde aan. Een stoffige zandweg met geen mens in de buurt te bekennen, ondertussen een mooie zonsondergang. Maar ik wilde wel snel een slaapplaats, want rijden in een auto in het donker is supergevaarlijk! Wij na een uur in Heilbron, waren het een paar hutjes en een louche kroeg, ik ga hier niet slapen! Op naar Frankfurt. Ondertussen was het donker ook... In Frankfurt was alles potdicht gesloten, een vakantieresort met hekken onder stroom, een B&B dat niet opendoet. Wat nu? Karin weer achter het stuur en met een gang van 140 richting Villiers. Ondertussen hadden we het al over de hele nacht doorrijden...In Villiers ook een bord over een hotel. Erop af! Staan er opeens een stuk of twintig koeien voor me op de weg, ik zat te shaken! Gelukkig zei Nienke dat we door moesten rijden, want even later hadden we een slaapkamer bij een B&B.

De volgende dag wilde ik snel weer weg. Op naar Drakensbergen, weg van de nachtmerrie van gisteravond. Snel! Weg! Dat er dan een huis in de weg staat bij het keren, doet er niet toe, het was 'maar een zacht tikkie' (dacht ik).
Maar goed, na een uur was het weer zover: het ongelooflijk fantastisch mooie Drakensbergen lag voor ons. Onbeschrijfelijk om te vertellen of op te schrijven. En ik heb nu Nienke als getuige! Ik kan een paar (nouja, paar) foto's laten zien als ik thuis kom, maar de stilte, de geur van kruiden, de imponerende rotsen, de brandende zon: een sprookje!
Die avond sliepen we veilig in een backpackers lodge, waar we een zeer vreemde gast ontmoetten. Een half stoned Belgische Zuid-Afrikaan, maar die wel mooi de volgende ochtend ons licht in de auto teruggeplaatst en de deuk eruit geklopt heeft. Oeps.;)

Maandagmiddag hebben we de Bushmantekeningen gezien met een gids in Royal Natal Nationalpark. De busmannen waren 30.000 jaar terug al in Zuid-Afrika en maakten de tekeningen om andere stammen te laten weten dat zij deze plaats al toegeeigend hadden, het waren namelijk nomaden. Ze tekenden dieren en mensen, met fijngemalen steen, vermengd met niets, water of dierenbloed.
Dinsdagochtend reden we zo’n vijftig kilometer rijden naar Cathedral Peak. Een prachtig gebied gelegen in de Mlambonja-vallei. Een schitterende rit tussen de dorpjes in de bergen door. We komen twee markten tegen, zien vrouwen de was doen in de rivier, kinderen baden in de rivier, Zulumensen met gezichten ingesmeerd met klei tegen de zon, vrouwen in kleurige kleding met hun takken, watercontainers, pannen, tassen en andere bagage op hun hoofd.
Daar gingen we de hike naar de Doreen Falls doen. Ongelooflijk mooie bergen, blauwe lucht, nevel om de bergtoppen, weer die hete zon. Na ruim een uur waren we aangekomen bij Doreen Falls. Een gigantische waterval vanaf ongeveer twintig meter hoogte. Een plaats om een filmscène op te nemen. Onderweg zijn we niemand tegengekomen, en je moet nu van het leven genieten. Dus uit met die kleren en het water in :p! Wat een prachtige ervaring, staan onder de ijskoude stralen van kristalhelder water.

Op de terugweg lopen we langs de wouden. Zacht gekraak wijst ons op een paar herten waarvan we niet weten wie wie staat te bekijken, en we zien apen. Terug onder de berg zijn onze kleren opgedroogd en branden mijn wangen van de zon.
We rijden verder richting natuur/ wildgebied Spioenkop. Spioenkop is berg van 1446 meter hoog gelegen aan een stuwmeer. In 1891 was hier een slag tussen de Boeren en de Britten. De Britten wilden de exploitatie van alle goud- en diamantmijnen naar zich toetrekken en voerden oorlog tegen de Afrikaanse koninkrijken en Boeren Republieken. De weerstand leidde uiteindelijk tot de Boerenoorlog van 1899 tot 1902. Nu is hier een recreatiegebied waar je heel wat dieren kunt spotten. Als Nienke en ik ’s middags tegen zonsondergang onze trouwe Chico als Jeep gaan gebruiken, zien we elandantilopen, hartebeesten, zebra’s, koedoes, buffels en witte neushoorns. Alleen geen giraffen waarvan het hier schijnt te wemelen en die ik zo graag wil zien!
We slapen in een Lodge voor een zeer speciale prijs... We hebben een eigen huis, twee slaapkamers, paarden die voor je deur aan het grazen zijn (ze lopen echt gewoon los rond!). Uitzicht opnieuw op de bergen. We dineren mee met de andere gasten, en dan komen alle bediendes in Zulu liederen zingen. Een dag met een gouden randje.

Woensdagochtend opnieuw kijken of we dieren zien. En daar zijn ze dan :)! Een ongelooflijk grote kudde giraffen in het veld en op de weg. Zeker tussen de 40 en 50. Ik weet niet hoe ik dat de komende maand met al mijn foto's moet doen, want in een moment schiet ik mijn hele kaartje al weer vol. Ik ga weer een uitdaging aan, want ik wil mooie foto's; even uitstappen dus.
Woensdagmiddag om een uur of vijf waren we in Johannesburg. Want Nienke moet naar haar vliegtuig en Karin moet voor het donker een hotel hebben. Jaja, dat had ik gedacht. We hebben ruim 2,5 uur gezocht om dat stomme vliegveld te vinden. Op een gegeven moment reden we in hartje Johannesburg, de gevaarlijkste stad ter wereld... Ik kan het nu gelukkig stoer en wel vertellen, maar ik zat te beven als een rietje, net zoals mijn been dat kramp kreeg na meer dan zes uur autorijden. Maar stoppen is echt uitgesloten! Zeer hachelijk, maar ja. Nienke afgezet bij het vliegveld uiteindelijk, en die is veilig naar Nederland teruggevlogen (toch, Nienke?). Ik rij weg bij het vliegveld: boodschap OIL in het dasboard :x. Ik naar een benzinestation: oliepeil is goed. Wat is het dan? Goede vraag. Snel maar naar een duur hotel (de goedkopen waren vol) om de motor te laten afkoelen.

Vandaag ben ik met nog steeds OIL voor mijn neus terug naar Potch gesjeesd. 200 kilometer. Gekuierd met Andre, zometeen naar Ria-Lize om daar de avond en nacht door te brengen. En dan brengt Ria-Lize me morgen naar Pretoria, waar de Djoser-reis begint. Het hele land doortoeren, zonder eigen verantwoordelijkheid (en eigen-risico claim!) voor een auto. Ik hoop dat ik regelmatig mijn site en mail kan lezen en bewerken, even genieten van jullie mailtjes en reacties. Laat van je horen!

Tot de volgende keer, vanuit weet ik niet welke plaats...
xxx
Karin