Vrienden in Zuid-Afrika, leeuwen en cricket

Hey allemaal in het verre Nederland!

Wat een ontzettend leuke reacties blijf ik krijgen! 't Is echt heel leuk dingen van mensen uit Nederland te horen. Sms'jes, kaarten, mailtjes, en niet vergeten op deze site te schrijven, anders kom je niet in het boek!

Ondertussen ben ik een officiele student aan de NoordWes Universiteit PUK. Vorige week donderdag hadden we opening van de masterclass. Er werd voorgelezen uit de bijbel om het belang van ons beroep op de juiste manier te kunnen interpreteren en om te danken voor het voorrecht dat we ons talent hebben gekregen en ook kunnen ontplooien op deze manier. Voor de les begint gaan we ook weer met z’n allen bidden. Het eendrachtige gevoel doet me een beetje denken aan de Wereldjongerendagen in Keulen.
De lessen zijn trouwens erg leuk! Helemaal gericht op de praktijk. We zijn met twaalf studenten en worden als echte psycholoog-collega's behandeld.Welke kleding je aan kan en welke niet, hoe je je praktijk in moet richten, hoe je omgaat met flirtende mannen, zelfs tot wat je in moet spreken op je antwoordapparaat en wat je boven je brieven moet schrijven.
En we hebben ons eigen kantoor om clienten te ontvangen! Die aan Linda en mij toegewezen was, blijkt als speelkamer ingericht te zijn, maar dat komt nog goed zeggen ze...
Afgelopen vrijdag had ik tentamen uit Nederland. Was wel grappig, de vragen per mail opgestuurd door de VU (ze waren er al twee dagen van tevoren en we hebben nog geprobeerd professor Esme om te kopen, maar helaas ;) ).

Ondertussen leer ik ook heel veel mensen kennen. Uit verschillende landen, culturen en achtergronden.
Phewi uit Zuid-Afrika, Dalia uit Kenia, buurmeisjes en jongens van wie ik niet allemaal de naam uit kan spreken uit Zimbabwe, Lesotho, Swaziland en Oeganda, Jasper uit Belgie en dan nog onze groep uit Witrand.
Bijzondere mensen, en ontmoetingen die je nooit zal vergeten.
Peter is bijvoorbeeld een zwarte man van 32 jaar uit Kenia. Hij is aan één oog blind. Hij speelt heel goed drums op de Afrikaanse djembé en zingt daarbij. Vorig jaar had hij een eigen band, en daarmee is hij op tournee in Nederland geweest! Echt superleuk, 15 juni gaven ze nog een openluchtconcert in Amsterdam. Als ik daarbij was geweest, had ik er zeker van genoten. En dan had ik ze vorig jaar juni zien spelen, maar dan had die cultuur zo ver weg geleken en nu zit ik met hem thee te drinken.
Op het kantoor van Andre hangt een opvallende tekening gemaakt door een misbruikt kind en daarop staat: A hug will mae my dae.Nou, die kreet klopt inderdaad in Zuid-Afrika. Aan knuffels geen gebrek! Iedereen geeft elkaar een knuffel of je nou op visite komt of elkaar tegenkomt op straat. Ga ik in Nederland ook maar invoeren denk ik :D

Het weekend zijn we weggeweest met Andre naar zijn ouders in Krugersdorp.
Wat een schitterend huis hebben de ouders van Andrè daar, echt ongelooflijk :shock: . Zelf ontworpen, zelf gebouwd, met hoge muren, alles antiek ingericht en een onvoorstelbaar mooie tuin. Opnieuw iets wat ik niet kan beschrijven om de sfeer te laten proeven.
’s Avonds was er heerlijk voor ons gekookt. We hebben onder andere iets met pompoen, biltong, en een gestoofde vrucht die heel veel op stoofpeertjes lijkt maar het niet is.

En ooit geslapen in een huis op de top van een heuvel met ’s avonds de lichten van Pretoria en Johannesburg in de verte, waar je dan de hitte van het vuur van de braai voelt, een droge, rode wijn van 23 jaar oud proeft, met labradors aan je voeten, en krekels die het geluid van knappende takken in het vuur overstemmen?
Ooit in het half donker aan een keukentafel gelachen om Nederlandse begrippen en levensgesprekken gevoerd in het Zuid-Afrikaans?
Ooit gereden op een stoffige rode weg vol vlinders, de reuk van kruiden, stof dat in je neus prikt, rondom je onafzienbare bergen met grazende zebra’s, rennende buffels, vliegende roofvogels en huppelende springbokjes?
Ooit in een ‘bakkie’ rijdend moeten stoppen voor leeuwen op de weg, of voor een kudde buffels, een struisvogel of een cheeta, en tussen hekken door hoog gras gelopen op zoek naar tijgers, om verderop tussen de grote libelles door in het water te turen naar nijlpaarden en krokodillen?
Ooit in een auto gezeten met achter het stuur een man die de auto vlak langs een paar slapende leeuwen stuurt om je een paar mooie foto’s te laten maken en die vervolgens snel jouw raampje dicht moet doen als er een leeuw wakker word en een kijkje komt nemen?
Ik wel sinds zaterdag. Soms bestaat echt rozegeur en maneschijn!

Zondag in het hete zonnetje (al vroeg op de ochtend!) lekker eindelijk weer eens een balletje geslagen. Heerlijk, met het gefluit van de vogels om je heen, en al dat exotische groen. En natuurlijk het adembenemende uitzicht van de berg naar beneden. De lucht was een beetje nevelig, maar geen wolkje te ontdekken. Hijgend en bezweet terugkomen en dan lekker douchen! De dag had geen mooier begin kunnen hebben.
Rustig nog even genieten van de omgeving, en wat spelen met de honden. Om half twaalf gingen we terug naar Potch. Afscheid van meneer en mevrouw (‘oom’ en ‘tannie’) Marais. We zijn echt heel gastvrij ontvangen, verwend en gezellig onderhouden. Iedereen geeft elkaar een zoen. Oké, principes overboord dan maar. Zulke lieve mensen wil je graag bedanken. Hahaha, jullie zouden me eens moeten zien! Zeker bepaalde mensen… :lol:

In Potch haalden we zusje Michelle op, brachten we de spullen naar André’s huis en zijn we gaan kijken of er nog kaartjes waren voor de cricketwedstrijd die er was. De straten stonden afgeladen vol met auto’s, maar we konden het stadion nog in.
De Highveld Lions in het geel tegen de Goodyear Eagles Dolphins in het groen. We moesten voor de Lions wezen, want die kwamen uit deze streek. De Dolphins kwamen, zoals de naam al doet vermoeden, uit het kustgebied.
Er was een live-uitzending op televisie. Het was een wedstrijd uit wat wij de eredivisie zouden noemen. Het enige niveau wat nog hoger is om in te spelen is het nationale team. Eerst was het kijken hoe dat spel nou in elkaar zit, dan de spelregels uitgelegd krijgen en dan ook de puntentelling snappen. Uiteindelijk vond ik het wel een leuke en boeiende sport. Maar daar hielp ook de sfeer aan mee.
Het zonnetje brandde, het was zo’n 35 graden, we zaten met z’n vijven op een kleed op het gras, dronken ijskoude frisdrank. Het was uitverkocht, bijna negenduizend mensen waren er. Het publiek was gezellig, enthousiast en sportief. Naast ons zaten studenten die nog gefilmd werden, dus waarschijnlijk was er ook nog wel een glimp van ons op de nationale Zuid-Afrikaanse televisie 8)
Na afloop gingen we onze spullen halen bij Andrè, want we willen afkoelen en dat deden we in het zwembad bij het huis van Michelle! Tot het schemerig werd lagen Andrè, Ria-Lise, Linda en ik in het water. Daarna zijn we nog uit eten gegaan bij het visrestaurant. Om ongeveer half tien begon het gigantisch te onweren en door de modder en de waterplassen zijn we naar huis geploeterd. Echt een heerlijke dag.

Ik geniet echt van iedere seconde. En het is net zo mooi als ik het hier opschrijf, tenslotte moet een psycholoog feitelijk zijn en mogen er geen dingen verzwegen worden! Dat is niet ethisch, professioneel en tegen de wet!

Toch blijf ik ook wel de armoede en het zware leven zien. Dit weekend waren we echt in een super bevoordeelde positie, en zo worden we op de PUK ook aangesproken. Maar ik zie nog steeds de townships als we daar iedere keer langsrijden, en ik hoor vrienden praten over de apartheid die nog lang niet verdwenen is. Ik ben me hier bewust dat ik in een totaal andere cultuur ben. Maar dat is ook genieten en een verrijking van je levenservaring.

Ik hoop weer heel veel te horen,

Heel veel liefs,
Karin