Ik neem mijn leeuwtje mee als huisdier!

Hoi Nederland

Ik heb er alweer een weekend opzitten hier in Afrika. Het gaat me allemaal veeeeeeel te snel.

Vrijdagmiddag zijn we wezen meatshoppen met Sinette en Meliza. Oftewel vlees voor de braai wezen halen. Dit weekend was het JOOL op de universiteit. JOOL staat voor Je Onbaatzuchtige Opoffering voor de Liefdadigheid en is de afsluiting van de ontgroening van de eerstejaars die geld ophalen voor goede doelen. En natuurlijk feesten! Wij zijn naar de braai geweest bij het huis van Wilmien en Jovika, en konden daar de muziek horen en het vuurwerk zien. Gezellig!

Zaterdagochtend zijn we wezen vlotten kijken. Dit is een soort carnavalsoptocht van wagens die de eerstejaars gebouwd hebben. Daarmee gaan ze door Potch en halen geld op bij de mensen langs de weg. Maar ja, het was wel erg vroeg en ik was vrijdagavond erg rozig van de hitte van het vuur en de soete rooie.

's Middags kwam onze begeleidster Esme ons halen. Op naar de leeuwenfarm!
In Klerksdorp namen we een afslag naar het leeuwenpark. We reden op een zandweg vol hobbels en gaten. Kwamen aan bij een boerderij waar de apen meteen weer om ons heen sprongen. Esme pakte er eentje op, en dat beest was echt gek! Ik wilde ook wel op de foto. Eerst geeft hij alleen een handje, dan trekt hij zo aan mijn hemdje om naar binnen te gluren! En ja, natuurlijk was het een mannetje! Hij zat mijn haar nog te vlooien en Linda krabde hij in haar gezicht. Toen we verder gingen, sprong dat beest voor ons uit naar binnen. Daar stond een babybox met een welpje erin. Die aap sprong meteen in die box om met dat welpje te spelen.

Dit leeuwtje werd even later uit de box gehaald om met ons op de foto te gaan. Hij is één maand en elf dagen oud. Zacht dat zo’n beestje is, heerlijk! Ik wil hem niet meer loslaten, mag ik hem mee naar huis nemen? Een ander meisje krabde hij echter in haar hals. Heeft zij even een mooi verhaal te vertellen thuis! Ik heb littekens van een leeuw die me gekrabd heeft!

We kregen een rondleiding door het leeuwenpark. Eerst liepen we langs een klein afgezet hok met een half hoge muur en gaas. Oke, je gaat ervan uit dat daar een leeuwtje inzit. Maar je houdt er geen rekening mee dat er een mamma-leeuw met drie welpjes inzit. En dat die zich bedreigd voelt als vreemdelingen over die muur heen kijken. En ik was samen met nog een meisje de voorste. En wij schrokken een beetje toen dat beest wild brullend tegen dat hek aansprong. Jeminee zeg, wat maakte dat beest een wild en dreigend geluid. En die poten die op me afkwamen zie ik voor me alsof er geen hek voorzat! Weer een avontuur erbij. Die welpjes waren wel heel lief en levendig. Ze stoeien veel met elkaar en dat is goed voor een dier. Dieren die als jonkies stoeien, maken een snellere en betere ontwikkeling door tot het volwassen worden.

Daarna keken we bij twee mannetjes en twee vrouwtjes. Leeuwen slapen achttien tot twintig uur per dag, dus meestal lijken ze bijzonder lui. Lekker in het zonnetje liggen, vlees opgediend krijgen, beetje rennen als er een motor langsrijdt, brullen als het schemerig wordt en dan weer slapen. Wie wil er volgend leven niet als leeuw terugkomen? Verder zien we nog drie leeuwen van een jaar en een maand oud en leeuwen van anderhalf jaar oud. Ze zijn allemaal van dezelfde vader en moeder. Een leeuwin kan ieder half jaar welpen werpen. De draagtijd is ongeveer honderdtien dagen.

Esme had een picknick verzorgd met alleen maar Zuid-Afrikaans eten! We hadden vetkoek (een soort oliebol met vlees en groente), koeksisters (ontzettend vette, zoete koekjes), melktaart, saucijsjes en zoute taart (soort minipizzaatjes). Het valt me op dat Esme het gewoon taart noemt, terwijl wij van Andrè geleerd hebben om hier alles koek te noemen. Tert is namelijk een minder netjes woord voor vrouw van lichte zede. We dronken daarbij coca cola en rooibosthee, nou als dat niet Zuid-Afrikaans is, weet ik het niet meer.

Terwijl we aten kwam de eigenaar nog een leeuwtje laten zien. Deze was al een half jaar oud en een stuk zwaarder en levendiger. Een meisje viel met stoel en al om toen die leeuw weg wilde springen en zij hem vasthield.
De eigenaar is opgegroeid in deze buurt. Vroeger kwam er een keer in het jaar een circus in de stad. Hij had geen geld om erheen te gaan, maar ging elke dag naar de leeuwen kijken. Hij zei toen al tegen zichzelf: als ik ooit de kans krijg, wil ik met leeuwen werken. En die wens is dus uitgekomen. En hij zegt dat als hij een kind ziet dat van de leeuwen gaat houden als hij op zijn leeuwenpark is en een leeuw knuffelt, dat zijn leven dan compleet is. Een leuk verhaal, en een mooi voorbeeld van een levensvisie.

Ik ga weer verder met mijn psychologische verdieping. Later weer meer!

Heel veel liefs,
Karin