Leven

Elke dag weer probeer ik de mooiste woorden te vinden om deze wereld te omschrijven. Elk moment zie ik een prachtige National Geographic foto, maar heb ik mijn camera niet in mijn hand. Alles schiet tekort om de ervaring vast te leggen. Leven in de derde wereld doet pijn, maakt nederig en depressief. Maar om je erdoor heen te slaan ben je vriendelijk, heb je humor en bovenal oog voor details van je unieke ervaring en positie. Je doet een stap terug qua tempo, communicatie en comfort. En leert te leven bij het moment, jezelf te vermaken en inschikkelijk te zijn. Tevreden met wat voor handen is. Onze auto met barst in het raam en sloten die het niet doen heeft 's middags om half vijf een nieuwe band en stuwt ons braaf en langzaam door de miljoenen gaten en hobbels in de weg. Aangekomen bij mijn schoonouders wordt snel de tv aangezet en soda's gehaald. Een rat vliegt over het vloerkleed. Al Jazeera showt het wereldnieuws en wordt na de derde herhaling overgezet op een van de vele muziekzenders met veel djembe's en opzwepende dans. 
Voor een niet-zo-heel-oprecht verzekeringsbewijs gaan we naar Moses' oom. Bij uncle Amani staat in het donker een van de dramatische Nigerian movies aan met de gebruikelijke  hekserij, alcoholisme en overspel. Mijn kleine nichtje fluistert 'I love you' in mijn oor en laat me haar schoolwerk zien.
' s Avonds laat rijden we terug naar ons hotel in de binnenwijken van Dar. Pikzwarte ogen en blinked witte tanden lichten op bij de lichtjes. Motors zonder licht halen ons in en dalladalla's dringen voor. In plastic kuipstoeltjes  hangen verkopers naast hun toko's, slapend, schreeuwend of starend. Masaii staan lang en fier rechtop, hun rode kleden om zich heen geslagen, hun staf in hun hand. Mensen zoeken elkaar op, het rumoer van hun stemmen overtreft de Bolingo-Bolingo muziek. 's Nachts is Tanzania op z'n mooist. 
Aangekomen bij het hotel moet de auto verplaatst worden in verband met bouwwerkzaamheden. En de kar wil niet meer starten. Moses peinst wie hij hier nu weer voor moet bellen. Waarschijnlijk is er iets losgeraakt door het heen-en-weer-geschud. Hij kijkt met veel geruis en gekraak de dagelijkse voetbal op de tv. We delen rustig de ene handdoek die we dagelijks krijgen, en wachten af of het kleine straaltje douchewater warm wordt vannacht. Tot twee uur wachten we op een laken, die nog in de was zit. Dan val ik in slaap, elke nacht een paar keer paniekerig wakker wordend, me afvragend waar ik in vredesnaam ben.