Dr. Livingstone, I presume?
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karin
28 December 2011 | Tanzania, Kigoma
Dr. Livingstone, I presume?
Om vier uur staan we op om via Mwanza naar Kigoma te vliegen. Op het vliegveld van Dar lopen we naar het vliegtuig waar ik grinnikend concludeer dat we met een propellorvliegtuig gaan. Het is een heldere ochtend in Tanzania, dus de gedurende de vlucht geniet ik van prachtige uitzichten op dichtgepakte steden, groene velden en jungles en eenzame hutjes op hoge bergen.
Na twee uur begint het vliegtuig de vruchtbare stromen van Lake Victoria te volgen. Een helder blauwe lucht met nog blauwer water. Lake Victoria is het op één na grootst zoetwatermeer ter wereld, het heeft een oppervlakte van circa 65000 km². Het meer vormt de bron van de rivier de Nijl. De Engelse ontdekkingsreiziger John Hanning Speke ontdekte in 1860 - na een reis langs de westelijke oever van het meer - in de buurt van het meer de bron van de Nijl. Hij gaf de plaats de naam Ripon Falls, maar de tegenwoordige naam is Jinja Falls. Het meer kreeg in 1858 de naam Lake Victoria, ter ere van de toenmalige koningin Victoria van Groot-Brittannië.Het gebied rond het Victoriameer heeft de laatste 30 jaar steeds meer te kampen met ernstige ecologische problemen, die vooral het gevolg zijn menselijke invloeden. De visserij op nijlbaars en tilapia voorziet voor het grootste deel in het levensonderhoud van de stammen die in Kenia, Uganda en Tanzania aan het meer wonen. Zo is een groot aantal oorspronkelijke vissoorten in het meer vrijwel uitgestorven ten gevolge van de introductie van de nijlbaars - een roofvis die de kleinere vissoorten meedogenloos opeet. Verder vormen de drijvende plakaten waterhyacinten op het meer een steeds grotere plaag, dit ten gevolge van ontbossing, erosie en de verhoogde uitspoeling van nutriënten langs de oevers door de toegenomen landbouw activiteiten.
Het lijkt of het vliegtuig in het water landt, de landingsbaan ligt letterlijk aan het meer. Na een goede landing draait het vliegtuig een vrolijk rondje en mogen we het kleine trappetje weer af. We staan tussen twee grote VN-helicopters, wat prive-sportvliegtuigjes van de lokale mijnen en een ander propellorvliegtuig van Precision Air. Met een busje worden we weer naar de incheckbalie gebracht, terwijl een tractor met een karretje onze bagage langsrijdt. Als we onze nieuwe instapkaarten hebben gekregen, worden we ook weer gecontroleerd. De man achter het scherm beweert dat er een aansteker in mijn tas zit, maar na een paar minuten onder mijn ogen in mijn portemonnee geknepen te hebben, mag ik doorlopen.
We zitten in de wachtruimte waar een man ontbijt met een kop sterke thee en een hardgekookt ei, veel mensen liggen te slapen en anderen naar een televisie met het populaire WWE-worstelen kijken. Al snel gaat de deur open en roept een mannetje dat passagiers naar Kigoma mee mogen.
Dit maal is het een uurtje vliegen in een 24-persons vliegtuig. In dat ene uurtje krijgen we een prima lunch voorgeschoteld met de meest verukkelijke kip-chapatti ooit. Het landschap is betoverend mooi als we van Lake Victoria naar Lake Tanganyika vliegen. Had ik gedacht dat het vliegveld in Mwanza primitief was, kom ik bedrogen uit. We landen op een, ja hoe noem je het, een strook hard zand? Een landingsbaan kun je het nauwelijks noemen, asfalt is in geen velden of wegen te bekennen (letterlijk dus :-)). Het 'vliegveld' bestaat pas twee jaar en er landt dagelijks een vliegtuig.
Dan lopen we naar een hutje en kijken we toe hoe de bagage uit het vliegtuig wordt gesjord en naar ons toe gedragen wordt. Keurige service, hoor, geen kans op stelen en je naam wordt genoemd op het moment dat ze jouw koffer door het luik tillen.
Heerlijk, ik hou nu al van dit stadje, met de rust en natuur die ik zocht. Het stadje is bekend vanwege de beroemde uitspraak die hier uitgesproken is: 'Dr. Livingstone, I presume?'. Het verhaal van David Livingstone is inspirerend en belangrijk in de geschiedenis van Afrika (lees Geschiedenis David Livingstone). Moses gaat de trip naar Gombe regelen, en een taxi brengt ons bovenop een van de hoge heuvels waarvan je een prachtig uitzicht hebt over Kigoma en het meer.
Gombe is alleen bereikbaar via het meer, met een boottocht van ruim drie uur. We blijken de boot van vandaag gemist te hebben, en een prive-boot is ons veel te duur. We boeken een van de lokale boten, die morgenochtend vertrekt. Jammer is alleen wel dat we dus een dag in Gombe missen.
Maar niet getreurd, we gaan naar hotel Tanganyika, vorig jaar geopend door de president. Even wat luxe (een warme douche!) aan het meer.
Lake Tanganyika is het tweede diepste meer ter wereld, met een diepte tot 1447 meter. Het is zeventig kilometer breed en 675 kilometer lang. Er zwemmen meer dan 300 verschillende visspecies, waarvan er 172 alleen in lake Tanganyika voorkomen. De bevolking rondom het meer leeft ook van de vis, waardoor uitsterven van veel vissoorten dreigt. Hele oorlogen zijn gevoerd om lake Tanganyika, denk aan de losgeslagen Idia-min (film King of Scotland) die beweerde dat het meer van Uganda was.
Het water dat oorspronkelijk uit de bergen komt, is verbazingwekkend helder, als je de dagelijkse rituelen van de bevolking volgt. Vrouwen doen de was en afwas, mannen baden en poetsen hun tanden, kinderen drinken het water en ploeteren er lustig in rond.
Er gaat rust en harmonie uit van het plaatsje. Na de toeterende hectiek, chaos, criminaliteit en vuil waar je in Dar Es Salaam naast je normale, vriendelijke en gezellige bezigheden mee te maken hebt, zijn de geluiden van de natuur en van de spelende kinderen in het water en het uitzicht op vissende mannen op boten en de kleurige kanga's van de vrouwen bijna magisch. Ieder detail maakt indruk op je ziel. Het voedt liefde en mijn energie
Om vier uur staan we op om via Mwanza naar Kigoma te vliegen. Op het vliegveld van Dar lopen we naar het vliegtuig waar ik grinnikend concludeer dat we met een propellorvliegtuig gaan. Het is een heldere ochtend in Tanzania, dus de gedurende de vlucht geniet ik van prachtige uitzichten op dichtgepakte steden, groene velden en jungles en eenzame hutjes op hoge bergen.
Na twee uur begint het vliegtuig de vruchtbare stromen van Lake Victoria te volgen. Een helder blauwe lucht met nog blauwer water. Lake Victoria is het op één na grootst zoetwatermeer ter wereld, het heeft een oppervlakte van circa 65000 km². Het meer vormt de bron van de rivier de Nijl. De Engelse ontdekkingsreiziger John Hanning Speke ontdekte in 1860 - na een reis langs de westelijke oever van het meer - in de buurt van het meer de bron van de Nijl. Hij gaf de plaats de naam Ripon Falls, maar de tegenwoordige naam is Jinja Falls. Het meer kreeg in 1858 de naam Lake Victoria, ter ere van de toenmalige koningin Victoria van Groot-Brittannië.Het gebied rond het Victoriameer heeft de laatste 30 jaar steeds meer te kampen met ernstige ecologische problemen, die vooral het gevolg zijn menselijke invloeden. De visserij op nijlbaars en tilapia voorziet voor het grootste deel in het levensonderhoud van de stammen die in Kenia, Uganda en Tanzania aan het meer wonen. Zo is een groot aantal oorspronkelijke vissoorten in het meer vrijwel uitgestorven ten gevolge van de introductie van de nijlbaars - een roofvis die de kleinere vissoorten meedogenloos opeet. Verder vormen de drijvende plakaten waterhyacinten op het meer een steeds grotere plaag, dit ten gevolge van ontbossing, erosie en de verhoogde uitspoeling van nutriënten langs de oevers door de toegenomen landbouw activiteiten.
Het lijkt of het vliegtuig in het water landt, de landingsbaan ligt letterlijk aan het meer. Na een goede landing draait het vliegtuig een vrolijk rondje en mogen we het kleine trappetje weer af. We staan tussen twee grote VN-helicopters, wat prive-sportvliegtuigjes van de lokale mijnen en een ander propellorvliegtuig van Precision Air. Met een busje worden we weer naar de incheckbalie gebracht, terwijl een tractor met een karretje onze bagage langsrijdt. Als we onze nieuwe instapkaarten hebben gekregen, worden we ook weer gecontroleerd. De man achter het scherm beweert dat er een aansteker in mijn tas zit, maar na een paar minuten onder mijn ogen in mijn portemonnee geknepen te hebben, mag ik doorlopen.
We zitten in de wachtruimte waar een man ontbijt met een kop sterke thee en een hardgekookt ei, veel mensen liggen te slapen en anderen naar een televisie met het populaire WWE-worstelen kijken. Al snel gaat de deur open en roept een mannetje dat passagiers naar Kigoma mee mogen.
Dit maal is het een uurtje vliegen in een 24-persons vliegtuig. In dat ene uurtje krijgen we een prima lunch voorgeschoteld met de meest verukkelijke kip-chapatti ooit. Het landschap is betoverend mooi als we van Lake Victoria naar Lake Tanganyika vliegen. Had ik gedacht dat het vliegveld in Mwanza primitief was, kom ik bedrogen uit. We landen op een, ja hoe noem je het, een strook hard zand? Een landingsbaan kun je het nauwelijks noemen, asfalt is in geen velden of wegen te bekennen (letterlijk dus :-)). Het 'vliegveld' bestaat pas twee jaar en er landt dagelijks een vliegtuig.
Dan lopen we naar een hutje en kijken we toe hoe de bagage uit het vliegtuig wordt gesjord en naar ons toe gedragen wordt. Keurige service, hoor, geen kans op stelen en je naam wordt genoemd op het moment dat ze jouw koffer door het luik tillen.
Heerlijk, ik hou nu al van dit stadje, met de rust en natuur die ik zocht. Het stadje is bekend vanwege de beroemde uitspraak die hier uitgesproken is: 'Dr. Livingstone, I presume?'. Het verhaal van David Livingstone is inspirerend en belangrijk in de geschiedenis van Afrika (lees Geschiedenis David Livingstone). Moses gaat de trip naar Gombe regelen, en een taxi brengt ons bovenop een van de hoge heuvels waarvan je een prachtig uitzicht hebt over Kigoma en het meer.
Gombe is alleen bereikbaar via het meer, met een boottocht van ruim drie uur. We blijken de boot van vandaag gemist te hebben, en een prive-boot is ons veel te duur. We boeken een van de lokale boten, die morgenochtend vertrekt. Jammer is alleen wel dat we dus een dag in Gombe missen.
Maar niet getreurd, we gaan naar hotel Tanganyika, vorig jaar geopend door de president. Even wat luxe (een warme douche!) aan het meer.
Lake Tanganyika is het tweede diepste meer ter wereld, met een diepte tot 1447 meter. Het is zeventig kilometer breed en 675 kilometer lang. Er zwemmen meer dan 300 verschillende visspecies, waarvan er 172 alleen in lake Tanganyika voorkomen. De bevolking rondom het meer leeft ook van de vis, waardoor uitsterven van veel vissoorten dreigt. Hele oorlogen zijn gevoerd om lake Tanganyika, denk aan de losgeslagen Idia-min (film King of Scotland) die beweerde dat het meer van Uganda was.
Het water dat oorspronkelijk uit de bergen komt, is verbazingwekkend helder, als je de dagelijkse rituelen van de bevolking volgt. Vrouwen doen de was en afwas, mannen baden en poetsen hun tanden, kinderen drinken het water en ploeteren er lustig in rond.
Er gaat rust en harmonie uit van het plaatsje. Na de toeterende hectiek, chaos, criminaliteit en vuil waar je in Dar Es Salaam naast je normale, vriendelijke en gezellige bezigheden mee te maken hebt, zijn de geluiden van de natuur en van de spelende kinderen in het water en het uitzicht op vissende mannen op boten en de kleurige kanga's van de vrouwen bijna magisch. Ieder detail maakt indruk op je ziel. Het voedt liefde en mijn energie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
