De mens denkt, God lacht

-Joods gezegde-

Als we vanmorgen opstaan rollen we de slaapzakken op en maken we een rugzak klaar voor de grote wandeling van vandaag: op weg naar Het Veld, of in dit geval Het Vliegveld, waar de eucharistie met de paus en hoogtepunt van de WJD zal plaatsvinden.

We hebben een deelgroepmoment op een binnenplaatsje waarbij we geblinddoekt een route moeten lopen naar twee bestemmingen: God of anderen. Naar welke stem luister je?

Dan splitsen we op in twee groepen: een groep die vanaf de sporthal naar het veld loopt, en een groep die vanwege de extreme hitte eerst met openbaar vervoer gaat. Alleen door de vermoeidheid (heus waar!) kies ik voor het laatste. Dat ik echt moe ben, bewijs ik door in slaap te vallen voor de Lidl, wachtend op de metro. Als een zwerver lig ik op de stoep! Gelukkig ben ik niet de enige...

We gaan een stukje met de metro, stappen uit en liggen een uur voor het metrostation in de schaduw. Dan lopen we een half uurtje en liggen vervolgens in een park in de schaduw van de bomen weer een uur bij te komen. Dan is het nog een half uur lopen naar het veld. We lopen nog door een woonwijk met hoge flats, waar de stemming gelukkig wat onstuimiger wordt. Dit doordat veel flatbewoners een tuinslang aan de kraan gedaan hebben en heerlijk koud water naar beneden sproeien!

Het moment dat het veld in in zicht komt, het grote bord Bienvenidos leesbaar is en van alle kanten enorme groepen jongeren aansluiten, is onvergetelijk. Beetje bruusk veeg ik wat verdwaalde tranen van mijn wangen. De energie en het samenzijn van miljoenen mensen in de naam van God is bovenaards. Zo is het en niet anders.

We zoeken een plek om te liggen, krijgen een tas met eten en drinken, en verkennen het terrein. Tenten met altaren en iconen om even te bidden, een bezoek aan het centrale podium met de altaar van de paus. Ondertussen staat de brandweer water te spuiten, wordt er muziek gemaakt, gedanst en gelachen en is het nog even wachten op de avondwake.

Maar...vanuit de verte komen pikzwarte wolken dichterbij en dichterbij...Als de avondwake begint, vallen ook de eerste druppels...En dan duurt het niet lang meer of er barst een echte storm los. Windvlagen, onweer, en heel veel regendruppels zorgen ervoor dat iedereen zijn spullen een droog plekje probeert te geven en zelf gaat schuilen. Onder een grote vuilniszak heeft m'n lichaam het nog steeds warm en probeer ik wat angstige mensen te troosten. Er stort een tent in, borden vallen om en zelfs de paus wordt nat, maar toch is de sfeer heel speciaal.

Tijdens de avondwake zegt paus Benedictus: 'Ja, beste vrienden, God houdt van ons. Dat is de grote waarheid in ons leven, dat al het andere zin geeft. Wij zijn niet een uitkomst van toevalligheid of irrationaliteit, maar aan het begin van ons bestaan is er het grote liefdesplan van God. In Zijn Liefde te blijven betekent dan, in het geloof geworteld om te leven, omdat het geloof niet eenvoudigweg het aannemen van een abstracte waarheid is, maar een innerlijke relatie met Christus is, die ons dit geheim van de liefde in ons hart openen laat en als mens laat leven, die zich door God geliefd weet. Ontdek je ware roeping!'

Na twee uur is het weer droog, alleen de grote plassen in het zand herinneren ons aan regen. De muziek barst los, vuurwerk gaat de lucht in: WJD in Madrid!

"Ja, wij willen de Heer kennen, ernaar jagen Hem te kennen. Dan komt Hij tot ons als de regen, als de late regen, die het land besproeit"
(Hos.6:3)