So this is Christmas

Stille nacht klinkt in het Swahili, Dreaming of a white Christmas er achteraan. En ondanks dat ik aan de ene kant alles over me heen probeer te laten komen en aan de andere kant me heel hard probeer aan te passen, kan ik er niks aan doen dat toch opeens door me heen schiet: Wat idioot, kerstliedjes in de zomer. 

Het is warm en drukkend 's avonds laat. Mensen luisteren naar het kerstverhaal, met teveel tegelijk op een smal plastic bankje starend naar een kleine tv achter de tralies van een winkeltje. Vrouwen dansen in het donker op straat op de muziek van de kerstgospels. Mannen verzuipen hun maandloon bij  kitscherige kerstlichtjes van de bar. Iedereen, groot of klein, is nog op straat. Zoals elke nacht eigenlijk. Een paar kaarsen, wat parafinnelichtjes, een enkeling die nog wat staat te bakken op het kolenvuur. Blij met Moses naast me, zoals elk moment, en blij met mijn familie, voel ik me toch weer vreemd. 

Het is een kerst van heel betekenisloos voelen. De hele dag armoede zien en buigend bediend worden. Door duizenden vragende, verwijtende ogen aangekeken worden. 
It is Christmas. What have I done? What can I do?