Ben een beetje moe...

Per ongeluk te vroeg opgestaan, kun je het geloven?! Toen 'maar' naar het ochtendgebed gegaan, de zangers aldaar klonken echter als nachtelijke gevallen engeltjes waarvan de naald in de plaat bleef hangen. Dus Karin kreeg de slappe lach. En Gea dus ook :-)

In de ochtend hebben we lang deelgroepmoment in plaats van cultureel programma. Hoe gaat het met je? Ben je klaar voor Madrid? We hebben een leuk gesprek maar ook inspirerend en bemoedigend. Een van de meiden, Negesty, bidt na afloop dat ze moe, ziek en chagrijnig naar het deelgroepmoment toe kwam en dankt voor onze groep omdat ze zich nu weer kiplekker voelt :-)

Het hotel heeft ook een zwembad...maar daar kan Karin niet heen omdat we deelgroepleidersoverleg hebben, en daarna lunch, en daarna vossenjacht waarbij ik vos ben. Pfff...af en toe zit je er wel even doorheen.

Tijdens de vossenjacht ben ik toerist (kan dus lekker mezelf blijven ;-)). Ik zit zeer relaxed de hele middag op een terrasje in een boekje over Madrid te lezen met een colaatje erbij. In het begin ontdekken vier groepen me (omdat Tara me sms'te en ik op mijn telefoon keek en alle vier de groepen achter elkaar aan liepen), maar verder heb ik een lekker rustige middag. Die alleen wel weer eindigt met een gigantische plensbui uit de bergen (maar in een restaurantje is dat niet zo erg).

's Avonds hebben we een eucharistieviering in de buitenlucht. Daar zijn de jongeren uiteraard niet zo blij mee, aangezien het nog steeds regent. We gaan naar een bijzondere kapel, speciaal voor pelgrims. Het is een klein oratorium gewijd aan de Maagd van het Oratorium (Santuari de Nostra Senyora de Meritxell).Vroeger liep er geen enkele weg naar Meritxell en het moeilijkste stuk van de weg begon hier. De pelgrims maakten daarvan gebruik om uit te rusten en de Maagd te aanbidden. De legende vertelt dat drie boeren dit oratorium in de 19e eeuw gebouwd hebben nadat ze een belofte gedaan hadden aan de Maagd: toen ze op een dag op het veld aan het werk waren, werden ze verrast door een fel onweer en ze waren zo bang dat ze aan de Maagd beloofden om een oratorium te bouwen als ze het overleefden.
De oude kapel, gewijd aan de Heilige Maagd, brandde in 1972 volledig af en werd in 1994 heropgebouwd. Bij het heiligdom van Meritxell riep de Algemene Raad in 1873 de plaatselijke Madonna uit tot 'beschermheilige van de valleien van Andorra'. Na afloop van de viering geeft iedereen een kus op de medaillon van de madonna voor een goede pelgrimstocht.

De complete groep jongeren perst zich in de kerk. Ik heb totaal geen zin om opgepropt in een benauwde kerk te zitten en volg de viering vanaf buiten via de intercom. En juist daardoor heb ik speciale herinneringen aan deze viering. Langzaam maar zeker maken de regendruppels plaats voor het zonnetje en komen de machtige bergen als grote heersers weer tevoorschijn. Je ziet het overweldigende werk en de schoonheid van God en beseft hoe klein en nietig je bent. En toch kent God je en houdt hij van je als was er geen enkel ander leven op aarde. Dat is echt imponerend en wonderschoon.

In de tussentijd maken we kennis met een van de oprichters van de EO-jongerendag die nu in Andorra woont. Hij kent veel van onze religieuze hoogwaardigheidsbekleders en deelt een aantal van onze zorgen van de reis (bijvoorbeeld dat de meeste vieringen in het Spaans zijn, de gevaren van het rijden in het donker door de Pyreneeen). Ondertussen geven de bezoekende bisdommen uit verschillende landen cadeaus aan de bisschop van Andorra. Een icoon, een mooi beeld, en Haarlem-Amsterdam...een zakje stroopwafels, want ze hadden er niet aan gedacht...:-o Hoe beschaamd en ondankbaar ik me voelde, wil je niet weten...Vreselijk, wat een blunder.

Na afloop lopen alle priesters en de bisschop naar de buitenruimte, terwijl de Frans-Afrikaanse band nog een aantal nummers ten gehore geeft. Met onze mooie plek in de frisse lucht staan we mooi wel op de foto met de bisschop EN co-prins van Andorra :-) :-) Het Prinsdom Andorra is een namelijk een rechtsstaat, en daarnaast een democratische en sociale staat, die de structuur van het co-Prinsdom in stand houdt, bij wijze van erfenis van de 'Pareatges' die in 1278 en 1288 werden ondertekend. De twee Co-prinsen van Andorra zijn gezamenlijk en onverdeeld staatshoofd.Deze gezamenlijke functie wordt uitgeoefend door de Bisschop van Urgell, Monseigneur Joan Enric Vives,en Nicolas Sarkozy, President van Frankrijk.

's Avonds is er nog een feest om de Fransen beter te leren kennen, maar die laat ik aan me voorbijgaan. Desondanks slaap ik weer laat (voetbal...), alvast dromend over Madrid.

X