Taxi's (en ik ben even niet meer te bereiken...)
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Karin
18 Maart 2006 | Zuid-Afrika, Potchefstroom
More almal
Even op het laatste moment een update van deze week. Dit weekend ga ik met een klasgenoot mee naar haar weekendhuis. Aan een rivier, in een omtrek van vijf kilometer alleen maar bushbush, licht en toilet, verder NIKS. En ook geen bereik met mobiele telefoons :D. Dus vanaf vanmiddag tot dnisdagmiddag is ikke niet te bereiken voor de buitenwereld.
Maar goed, afgelopen week.
Andre heeft ook bewezen dat hij kan koken. Nu moeten Linda en ik ons fiasco nog goed maken :? En daar in zijn huis staan banken waar je werkelijk niet meer vanaf komt, zo zalig als je daar opligt. André moest er wel weer aan geloven, hij was (weer…) in gezelschap van zijn drie vrouwen: om tien uur begon de film What a girl wants op tv. En die gingen we met drie stemmen tegen een stem kijken. Halverwege lag Ria-Lize te slapen, keek Linda nog vol aandacht, lag André op de grond te sms'en en had ik zijn plekje op de bank ingepikt...
Op de PUK hebben we de interpretatie van mens-boom-huis tekeningen behandeld (wat een onzin soms!) en de psigo-analyse in de praktijk doorgenomen.
Donderdagmiddag wilde ik naar Riverwalk. De nodige en niet zo nodige inkopen doen. Linda kwam internationale huisgenoot Olivia tegen en wist te vertellen dat die ook ging winkelen. Maar niet met de fiets!
Olivia zou met de taxi gaan. Volgens mij heb ik al eerder over de taxi’s geschreven. De Zuid-Afrikaanse wegen zijn er vol van. Er zijn geen bussen, geen treinen, het is hier moeilijk fietsen en wat moeten de mensen zonder auto dan? En er zijn natuurlijk heel wat mensen die geen auto kunnen betalen. Die gaan met de taxibus. Honderden, duizenden. In alle kleuren, allemaal vol gaten en deuken, soms zo zwaar beladen dat de assen doorzakken. Er mogen vijftien mensen tegelijk in zo’n busje. En we weten ondertussen wel dat de meeste Zuid-Afrikaners verre van slank zijn. Maar ja, de chauffeur wil wel elke rit vijftien keer vier rand (vijftig eurocent!) verdienen. Dus dan prop en schik je maar wat.
We waren hier donderdag elf weken, en hebben al heel wat busjes zien rijden. Maar nog nooit, werkelijk nog niet één keer heb ik een blank mens in zo’n busje gezien. Meer hoef ik natuurlijk niet te vertellen. Uitdaging, avontuur, unieke ervaring: erop af!
Met Olivia liepen we naar de taxistandplaats. Echt waar hoor, alle busjes die hier staan zouden in Nederland onmiddellijk van de weg gehaald worden. We zitten in de bus, vanbinnen is het nog erger dan van buiten. Alle draden hangen los, de bekleding van de banken bestaat uit tape, puur een roestig karkas. Maar er zit wel een cd-speler in! En hij start wel in één keer! Dat bij de eerste scherpe bocht die we nemen de passagiersdeur openvliegt is maar bijzaak. Gewoon stevig in je teenslippers staan en je leven wagen!
Gisteravond hadden we een diner met de rector van de PUK met de internationale studenten. Jeminee, dat ik daar aan kwam lopen dacht ik erover na om even terug naar huis te gaan om eens te kijken of er toevallig een galajurk in mijn kast hing :o . Dat zag er toch officieel uit. Maar was wel heel leuk. Een drie-gangen-diner, volksliederen gezongen door internationale studenten van continent Afrika, Peter met Ngambo Afrika band, de djembe-spelers met drie liedjes. Alleen toen moesten alle Nederlandse studenten naar voren komen...Laten ze toch op die trommels Dikkertje Dap spelen :lol:
Niet alleen de rector Annette Combrink, ook andere internationale en nationale mensen deden een woordje. Want een internationale student zijn is toch eigenlijk wel heel bijzonder! Je wordt een nieuwe ambassadeur van Zuid-Afrika. Een hele nieuwe levenservaring: als je terugkomt ben je niet meer jezelf. Dus jullie zijn gewaarschuwd!!!
Veel liefs,
Karin
Even op het laatste moment een update van deze week. Dit weekend ga ik met een klasgenoot mee naar haar weekendhuis. Aan een rivier, in een omtrek van vijf kilometer alleen maar bushbush, licht en toilet, verder NIKS. En ook geen bereik met mobiele telefoons :D. Dus vanaf vanmiddag tot dnisdagmiddag is ikke niet te bereiken voor de buitenwereld.
Maar goed, afgelopen week.
Andre heeft ook bewezen dat hij kan koken. Nu moeten Linda en ik ons fiasco nog goed maken :? En daar in zijn huis staan banken waar je werkelijk niet meer vanaf komt, zo zalig als je daar opligt. André moest er wel weer aan geloven, hij was (weer…) in gezelschap van zijn drie vrouwen: om tien uur begon de film What a girl wants op tv. En die gingen we met drie stemmen tegen een stem kijken. Halverwege lag Ria-Lize te slapen, keek Linda nog vol aandacht, lag André op de grond te sms'en en had ik zijn plekje op de bank ingepikt...
Op de PUK hebben we de interpretatie van mens-boom-huis tekeningen behandeld (wat een onzin soms!) en de psigo-analyse in de praktijk doorgenomen.
Donderdagmiddag wilde ik naar Riverwalk. De nodige en niet zo nodige inkopen doen. Linda kwam internationale huisgenoot Olivia tegen en wist te vertellen dat die ook ging winkelen. Maar niet met de fiets!
Olivia zou met de taxi gaan. Volgens mij heb ik al eerder over de taxi’s geschreven. De Zuid-Afrikaanse wegen zijn er vol van. Er zijn geen bussen, geen treinen, het is hier moeilijk fietsen en wat moeten de mensen zonder auto dan? En er zijn natuurlijk heel wat mensen die geen auto kunnen betalen. Die gaan met de taxibus. Honderden, duizenden. In alle kleuren, allemaal vol gaten en deuken, soms zo zwaar beladen dat de assen doorzakken. Er mogen vijftien mensen tegelijk in zo’n busje. En we weten ondertussen wel dat de meeste Zuid-Afrikaners verre van slank zijn. Maar ja, de chauffeur wil wel elke rit vijftien keer vier rand (vijftig eurocent!) verdienen. Dus dan prop en schik je maar wat.
We waren hier donderdag elf weken, en hebben al heel wat busjes zien rijden. Maar nog nooit, werkelijk nog niet één keer heb ik een blank mens in zo’n busje gezien. Meer hoef ik natuurlijk niet te vertellen. Uitdaging, avontuur, unieke ervaring: erop af!
Met Olivia liepen we naar de taxistandplaats. Echt waar hoor, alle busjes die hier staan zouden in Nederland onmiddellijk van de weg gehaald worden. We zitten in de bus, vanbinnen is het nog erger dan van buiten. Alle draden hangen los, de bekleding van de banken bestaat uit tape, puur een roestig karkas. Maar er zit wel een cd-speler in! En hij start wel in één keer! Dat bij de eerste scherpe bocht die we nemen de passagiersdeur openvliegt is maar bijzaak. Gewoon stevig in je teenslippers staan en je leven wagen!
Gisteravond hadden we een diner met de rector van de PUK met de internationale studenten. Jeminee, dat ik daar aan kwam lopen dacht ik erover na om even terug naar huis te gaan om eens te kijken of er toevallig een galajurk in mijn kast hing :o . Dat zag er toch officieel uit. Maar was wel heel leuk. Een drie-gangen-diner, volksliederen gezongen door internationale studenten van continent Afrika, Peter met Ngambo Afrika band, de djembe-spelers met drie liedjes. Alleen toen moesten alle Nederlandse studenten naar voren komen...Laten ze toch op die trommels Dikkertje Dap spelen :lol:
Niet alleen de rector Annette Combrink, ook andere internationale en nationale mensen deden een woordje. Want een internationale student zijn is toch eigenlijk wel heel bijzonder! Je wordt een nieuwe ambassadeur van Zuid-Afrika. Een hele nieuwe levenservaring: als je terugkomt ben je niet meer jezelf. Dus jullie zijn gewaarschuwd!!!
Veel liefs,
Karin
-
18 Maart 2006 - 11:26
Laura:
Hey Karin!
Zo dus je hebt een lekkere taxirit achter de rug!haha!
Als ik een foto heb van mijn kapsel, zal ik hem mailen!Ook groetjes aan Lin!Weet je, ik krijg echt zin om bij jullie langs te komen! Maar ja... Ik moet het toch met jullie verhalen doen!Enjoy!Kus,Laura -
18 Maart 2006 - 11:58
Pa:
In Afrika een taxichauffeur
Die kijkt niet op van een open deur
Vijftien mensen dat moet passen
En dan gewoon maar lekker gassen
Eh...APK,wat een gezeur!!! -
18 Maart 2006 - 12:44
Mama:
Ik vind je haar erg leuk. OP deze foto kan het pas goed zien.Lijkt mij wel leuk zo'n taxi ritje.en dat voor 50 cent.Nou ik nam steeds een taxi. -
18 Maart 2006 - 16:12
Jolanda:
Hé Ka, wat een verschillen weer met Nederland. Nou ja, dan heb je inderdaad genoeg te vertellen als je weer terug bent. Geniet van alles!
Liefs Jolanda -
22 Maart 2006 - 10:34
Nienke:
WAt zit je haar leuk!!!!
Tot vrijdag...
Nienke.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
