In de wolken!

The winds have welcomed you with softness
The sun has blessed you with his warm hands
You have flown so high and so well
That God has joined you in your laughter
And he has set you gently back
Into the loving hands of Mother Earth

Afgelopen donderdag hebben we volgens Moses 'crazy things' gedaan! Want wie staan er nu 's nachts om vier uur op om tussen de wilde dieren op pikzwarte, ongeasfalteerde wegen te hobbelen? Wij! Nieuwe uitdaging: een Ballonvaart!

Christel en ik hebben besloten om ons te laten omscholen. Want ik denk dat ballonvaren zeer goed therapeutisch kan werken (net zo goed als met dolfijnen zwemmen!) en Christel kan haar sociale geografische verleden wel gebruiken om te vertellen over de omgeving. Want dit is verslavend! Van ons hadden we nu nog mogen zweven!

In het dorpje Parys zijn we om zeven uur 's morgens opgestegen om Zuid-Afrika vanuit de lucht te bekijken. Eerst mochten we helpen bij het optuigen en (vooral) het vullen van de ballon. Met een beker warme koffie en twee leuke begeleiders wilde dat wel lukken!

Vanuit de lucht hadden we een onbeschrijfelijk mooi uitzicht! Het weer was perfect, een mooie ochtendzon, en pilot Marc zei dat het een van de mooiste vluchten was die hij ooit gemaakt heeft! Werkelijk fantastisch, en de foto's willen we jullie zeker niet onthouden...
Om te vliegen, maar toch de hele natuur te horen, te ruiken, en te voelen, is iets dat je nooit meer zult vergeten! Dan weet je pas echt hoe het is om 'in de wolken' te zijn!

Een luchtballon kun je niet besturen, je kunt alleen via het gas zorgen dat je in een hogere of een lagere luchtstroom komt, die je dan de ene of de andere kant opblazen. Zo kun je dan dalen en stijgen. Dalen tot op het water wat je ziet (wat elke ballonpiloot doet) en stijgen voor hoge bomen (alleen soms een beetje te laat...). Pilot Marc en de tourleader vonden het ook erg leuk om een keer jonge mensen in de ballon te hebben.

Nu is Chirstel weer naar huis, en is het hier leeg, stil en Engels. Maar we hebben nog leuke dingen gedaan en ook Christel kent een koppel Afrikaners die ze glad nie snel zal vergeet nie!

Vrijdag zijn we naar het Talentfees concert van de PUK geweest. Kledingvoorschrift was 'Elegant' en daar hadden Chris en ik ons keurig aan gehouden, in tegenstelling tot onze mond-wijd-open mannelijke partners van die avond. De meeste acts waren om van te genieten, en we hebben een bijzonder getalenteerde zanger ontmoet.

Zaterdag zijn we naar een andere Wereld Heritage Side van Zuid-Afrika geweest: de Sterkfonteingrottten. Een ontzettend interessante, boeiende tocht door de grot gemaakt. En de fascinatie van de oudheid van de stenen waar je op loopt blijkt uit mijn verhaal: De Cradle of Humankind is een heuvelachtig gebied ca. 70 km ten westen van Johannesburg, en is één van de rijkste fossielen gebieden van de wereld: bijna 30% van alle menselijke fossielen wordt in dit gebied gevonden. Het gebied bestaat uit dolomiet heuvels van meer dan 2,5 miljard jaar oud, met een serie van zeer uitgebreide grotten zoals Sterkfontein, Swartkrans en Kromdraai.

In 1924 vond Professor Raymond Dart een schedel vond van een kleine mensachtige in de kalksteenlagen. Prof. Dart maakte zijn vondst bekend maar het duurde 20 jaar voordat de wetenschappelijke wereld deze vondst van prof. Dart erkende. De schedel, was de schedel van een vroege voorloper van de mens (en/of mensapen). Prof. Dart was samen met dr. Robert Broom, en toen dr. Broom in 1934 aangesteld werd bij het Transvaal Museum in Pretoria richtte hij zijn aandacht op het Sterkfontein gebied, een gebied waar ook veel kalksteen werd gemijnd. Al snel werden veel (dier- en plantfossielen) gevonden en enkele kleine mensachtige botten.
Het duurde echter nog 13 jaar voordat dr. Broom en zijn assistent JT Robinson in 1947 een volledige schedel vonden. "Vinden" is trouwens een groot word. Dr. Broom gebruikte dynamiet om delen van de grotwand op te blazen. Tijdens zo'n explosie werd de schedel (door puur geluk) blootgelegd. De schedel kreeg de naam Plesianthropus africanus, afgekort als Mrs. Ples. Mrs. Ples is inmiddels gedateerd en blijkt ongeveer 2,5 miljoen jaar oud. Haar naam is later veranderd in Australopithecus africanus. In 2002 heeft een Franse paleoantropoloog vastgesteld dat Mrs. Ples eigenlijk Meneer Ples moet zijn, maar de naam mrs. Ples zal blijven bestaan.

In 1994 onderzocht Wits wetenschapper Dr. Ron Clarke materiaal dat al een paar jaar eerder was verzameld, en tussen dit materiaal vond hij ook een aantal voetbeentjes van een hominide. Drie jaar later vond Clarke weer een aantal botten en samen met de eerder gevonden botten bleek de puzzel een voet en enkel van een mensaapachtige. Clarke was ervan overtuigd dat de rest van het skelet nog in de Sterkfontein grotten verborgen lag. Clarke gaf twee van zijn assistenten de opdracht naar de rest van het skelet te zoeken. In juli 1997 vonden beide mannen een deel van het skelet, nog ingebed in de rotswand. Clarke en zijn twee assistenten zijn nog steeds bezig om het skelet van Little Foot langzaam uit de rotswand los te maken. Het skelet werd aanvankelijk gedateerd op 3,3 miljoen jaar oud, inmiddels met nieuwe methoden op 4,1 miljoen jaar oud, zeer oud dus, zelfs in de wereld van de paleontologen.

Daarna hebben we Christel weer naar het vliegveld gebracht en ook Moses is nu vertrokken naar Johannesburg. Wat zal ik alleen zijn...maar misschien wel goed... want over vier weken beginnen mijn examens!

Veel liefs,
Karin